Listopadowe wspomnienia o książnickich duchownych

jeden z opatów tynieckich polecany przez św. biskupa Stanisława męczennika
(źródło: Poliptyk z fundacji Mikołaja z Koprzywnicy -Książnice Wielkie)

6-11-2014

     Perspektywa śmierci, piekło lub niebo, coraz bardziej ustępuje miejsca atrakcyjnej ofercie dotychczasowego "lepszego świata". Spojrzenie człowieka na ludzki los i śmierć od wielu wieków zmieniało się i zmienia się nadal. Dziś uciekamy od tematu śmierci nie chcemy o niej mówić, myśleć. Współczesny człowiek oddala od siebie to nieunikalne doznanie, zapomina o korzeniach, odrzuca pragnienie "naśladowania i szukania". Wielu z nas podąża drogami łatwego życia, nie próbuje nawet dokonywać porównań i analizować faktów. Automatyzm wydaje się być naszym przeznaczeniem.

     Historia Polski dobitnie pokazuje, że śmierć na przestrzeni wieków nam Polakom szczególnie jest bliska. Od wieków miano do niej wielki szacunek, była tematem ważnym, to ona torowała drogi przyszłym pokoleniom Polaków.

     Obszar Powiatu Proszowickiego jego bogata i barwna historia ukazuje miejsca związane z ludami, rodami - ludźmi oddanymi Tej Ziemi. Zwyczaje, pozostawione dzieła częstokroć ukazane w kamieniu, obrazie, rzeźbie, kościoły z historią, ołtarze, grobowce i miejsca uznane za wyjątkowe nawet i groby ziemne nakazują nam szukać korzeni oraz historii ich powstania.

Grzegorz z Sanoka
(fot. pl.wikipedia.org)
     Jednym z takich miejsc jest kościół w Książnicach Wielkich (Gmina Koszyce, Powiat Proszowice), kościół, który kryje w sobie historie wielu pokoleń ludzi w tym plebanów - proboszczów, prepozytów, a więc ludzi, którzy tworzyli charakter Tej Ziemi i byli jej solą.

     Poniżej przedstawiam na podstawie zapisów ks. Józefa Gurdy późniejszego biskupa kieleckiego wykaz duszpasterzy książnickich, którzy bardziej lub mniej wpływali na historię kościoła parafialnego oraz obraz małej ojczyzny. Szczególne podziękowania w opracowaniu tego artykułów składam księdzu Wiesławowi Baranowi. Proboszczowi w Książnicach Wielkich.

Plebani książniccy

  • Pierwszym plebanem książnickim był Radwan. Zapewne jego przydomek pochodzi od herbu Radwan.
  • Grzegorz który w 1326 r. przekazywał świętopietrze. Według legendy ponoć składane jest do dnia dzisiejszego za koronę królewską Łokietka.
  • Jakub który pozostawił po sobie zapis że kościół parafialny należy do diecezji krakowskiej i włączony jest do klasztoru Tynieckiego.
  • Teodor ze Lwowa.
  • Piotr ze Skalbmierza.
    Mikołaj z Koprzywnicy polecany przez św. Wojciecha
    (źródło: Poliptyk z fundacji Mikołaja z Koprzywnicy -Książnice Wielkie)
  • Stanisław.
  • Andrzej obrońca praw kościoła książnickiego z 1404roku.
  • Grzegorz z Sanoka herbu Strzemię polski biskup rzymskokatolicki, profesor Akademii Krakowskiej, arcybiskup metropolita lwowski w latach 1451-1477, przedstawiciel renesansowego humanizmu w Polsce, krytyk scholastyki i poeta.
  • Stanisława brat Grzegorza z Sanoka.
  • Jan Woysik.
  • Jakub z Szadka (od 10 Maja do 27 Sierpnia 1477 roku.).

    Jakub z Szadka - syn mieszczanina. Urodzony około 1412 zmarł w 1487, dyplomata, prawnik, rektor Akademii Krakowskiej 1475-1476. Współpracownik biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego dzięki niemu zbliżył się do króla Kazimierza Jagiellończyka. Uczestnik soboru bazylejskiego. Za biegłość w naukach i zasługi dla korony Polskiej król nadał mu szlachectwo, do swego herbu dopuścił go Jan Długosz (Herb Wieniawa). Jakub z Szadka dowodził również praw Polski do Pomorza formułując roszczenia przeciw Krzyżakom. Stal się głównym doradcą króla Kazimierza Jagiellończyka. Opowiadał się za włączeniem Mazowsza do korony Polskiej. Odegrał bardzo ważną rolę w redagowaniu warunków pokoju toruńskiego w 1466r. Popierał starania dzieci Jagiellończyka o koronę czeska i węgierską.
chrzcielnica fundacji Antoniego ze Słupowa Szembeka z rodu Szembek wraz z herbem rodowym oraz podpisem fachowca - znakiem kamieniarskim
(źródło: kościół parafialny w Książnicach Wielkich)

Prepozyci książniccy

  • Mikołaj z Koprzywnicy.

    Bakałarz dekretów, magister nauk wyzwolenia, opiekun kościoła św. Antoniego w katedrze krakowskiej. Pielgrzym do Ziemi Świętej, do grobów apostołów w Rzymie i miejsc uznawanych jako święte. Obrońca praw i własności. W dniu 27 Sierpnia 1477 objął pasterzowanie w Książnicach Wielkich. Budowniczy nowej świątyni, domów wikariuszów, zagrodników fundator obrazów do wszystkich ołtarzy, rzeźb, chorągwi, relikwiarzy. Fundator poliptyku pochodzącego ze szkoły Wita Stwosza. W roku 1508 za zgodą biskupa krakowskiego Jana Konarskiego erygował kolegium misjonarzy w Książnicach Wielkich. Uzyskał zgodę biskupa na utworzenie i obsadzenie wakatu rektora szkoły. Wyjednywał różne odpusty. Zmarł w 1516 roku pochowany przy ołtarzu św. Antoniego w katedrze krakowskiej.
  • Błażej z Buska uposażył kościół w dodatkowe dziesięciny.
  • Błażej z Wojnicza.
  • Krzysztof Bełza. Magister nauk wyzwolenia, doktor filozofii.
  • Mikołaj Sulgostowski.
  • Bartłomiej Januszowicz. Doktor kanonik katedry i kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, prepozyt kościoła św. Anny w Krakowie.
  • Jan Niedziałkowski.
  • Marcin Pieniążek.
  • Sebastian Komeski.
    grób księdza Zygmunta Wiśniewskiego
    (źródło: cmentarz w Książnicach Wielkich)
  • Jancenty Tomasowicz.
  • Bartłomiej Gieratowski zmarł w książnicach w roku 1678 pochowany w kościele książnickim.
  • Jan Trembecki.
  • Antoni ze Słupowa Szembek z rodu Szembek. Kanonik przemyski, prepozyt książnicki. Wsławił się braniem w opiekę ludzi biednych, był człowiekiem dobroczynnym zmarł w Wielkanoc roku 1705 pochowany został w książnickim kościele. Jego prochy spoczywają przed wielkim ołtarzem. (Z tego rodu pochodził też Piotr Szembek Generał i dowódca 4 Dywizji Piechoty, który w roku 1830 podczas Powstania Listopadowego wsławił się w bitwie o Wawer i Olszynkę Grochowską. Warszawa czci wyczyny tego oficera placem Piotra Szembeka).
  • Marcin Bielecki - Kanonik.
  • Franciszek ze Słupowa Szembek.
  • Michał Kunicki kanonik gnieźnieński i warmiński.
  • Paweł Kosicki kanonik łowicki.
  • Krzysztof Dobiński - opat klasztoru w Hebdowie, późniejszy sufragan Gnieźnieński.
  • Piotr Jaskulski. Dziekan Witowski, zmarł w roku 1778.
  • Ignacy Skarbek Woyczyński.
  • Wincenty Ferreusz Konstanty Ptaszyński. Doktor obojga praw i filozofii, kanonik sandomierski. To on spisał wszystkie prawa i przywileje parafialne. Sprawował urząd do 1826 roku. Zmarł w Krakowie w domu Emerytów.
grób księdza Jana Wideraka
(źródło: cmentarz w Książnicach Wielkich)

Proboszczowie książniccy

  • Ksiądz Zygmunt Wiśniewski honorowy kanonik kielecki. Probostwo objął w lutym 1826 roku. Zmarł 15 lipca 1850 roku w Książnicach Wielkich pochowany na parafialnym cmentarzu.
  • Ksiądz Teodor Tomaszewski - Teolog, profesor seminarium duchownego w Kielcach od 1 marca 1860 roku pełnił obowiązki administratora parafii w Książnicach Wielkich. Do jego zasług możemy zaliczyć powiększenie parafialnego cmentarza, odnowę kościoła. Ze względu na brak sił, brak wikariusza zabiegi o wikarię spełzły na niczym gdyż zaborca odmówił tego wsparcia dla kościoła w Książnicach Wielkich. Przeniesiony do Małogoszczy zmarła 16.05.1911r.
  • Ksiądz Stanisław Staszkiewicz był proboszczem od 1898 do 1913r roku. Dokonał odrestaurowania świątyni. Prowadził prace oświatowe, społeczne Za swoje pieniądze założył i prowadził ochronkę.
  • Ksiądz Józef Later - proboszcz i dziekan odnowił dach świątyni zaprojektował nową sygnaturkę, która została zniszczona podczas I Wojny Światowej.
  • Ksiądz Jan Duda Dziewierz. Wybudował nową plebanię.
  • Ksiądz Jan Widerak dokończył budowę sygnaturki, zakupił dwa dzwony, pokrył blachą miedzianą wierzę kościelną, wzniósł ogrodzenie kościelne.
  • Ksiądz Michał Leśniak - wikariusz, proboszcz, ekonom (1957-1978). Dokończył budowę plebani, wyposażył kościół w ławki, zabezpieczył tabernakulum, zakupił stacje drogi krzyżowej. Za jego duszpasterstwa dokonano konsekracji poliptyku w głównym ołtarzu. Prowadził wiele prac administracyjnych, budowlanych, społecznych w granicach kościoła i w kościele Książnickim. Zmarł 25 Czerwca 1978r. pochowany na cmentarzu parafialnym.
  • Ksiądz Aleksander Witkowski - wikariusz, proboszcz, ekonom (1978-1991) wybudował dzwonnicę, aktywnie udzielał się w pracach administracyjnych, budowlanych, gospodarczych w granicach kościoła i w kościele Książnickim.
W tym "zadusznym czasie" na wspomnienie zasługują także leżący na cmentarzu w Książnicach Wielkich inni zasłużeni dla tej Ziemi, oto ich groby:

grób Karola Gęśli, Kierownika Szkoły w Książnicach Wielkich
(źródło: cmentarz w Książnicach Wielkich)
mogiła Janusz Ludwika Włocha, powstańca i obrońcy wzgórza Jaksickiego poległego w nierównej walce z hitlerowcami w sierpniu 1944r.
(źródło: cmentarz w Książnicach Wielkich)
wspólna mogiła partyzantów w tym dwóch braci którzy zginęli w marcu 1944r.
(źródło: cmentarz w Książnicach Wielkich)


opracowanie: Paweł Staniszewski   


ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
  1. ks. Józef Gurda; Parafia Książnice Wielkie. Zarys Dziejów.
  2. Adam S. Labuda, Krystyna Secomska; Malarstwo Gotyckie w Polsce. Album ilustracji.; PAN; Warszawa 2004

  3. pl.wikipedia.org

Artykuł pochodzi ze strony: Internetowego Kuriera Proszowskiego
Zapraszamy: https://www.24ikp.pl/autorskie/pawel/20141106duchowni/art.php