Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia w Proszowicach w latach 1928-2004 - odcinek 6
 |
widok na dom sióstr w Proszowicach od ul. Ojca Rafał, październik 2009
(fot. zbiory IKP) |
Proszowice, 27-01-2020
odcinek 6
W lipcu 1977 r. zakończono roboty wewnątrz budynku związane z oświetleniem i centralnym ogrzewaniem. Również na zewnątrz nabierał estetycznego wyglądu dzięki pracom szalunkowym, które w okresie od 19 do 29 lipca 1977 r. wykonał pan Jagło z Dobranowic. W tym trudnym czasie wymagającym wiele trudu i poświęcenia także ze strony Sióstr nie zabrakło radosnych dni. Jednym z nich był 20 lipca 1977 r. W tym dniu przyszła wiadomość o tym, że państwowe przedszkole opuszcza tutejszy budynek, choć na końcowe rozliczenie z Wydziałem Oświaty trzeba było czekać aż do 30 marca 1978 r. Pod tą datą kronikarka zanotowała, że nie istnieje już umowa najmu, cały budynek jest do dyspozycji Sióstr, Remont dobiegał końca, całą zimę funkcjonowało centralne ogrzewanie. Pozostało uzupełnienie podłóg oraz malowanie pomieszczeń. Ostatecznie remont kapitalny budynku został zakończony w październiku 1978 r. konserwacją zewnętrznych ścian lnianym pokostem, którą bezinteresownie wykonał pan Moliszewski, ojciec dziecka wychowywanego przez Siostry.
Od tego czasu nie było przeszkód ze strony władz państwowych w zarządzaniu domem przez Siostry, które troszczyły się o wspólne dobro Zakonu dokonując bieżących remontów i napraw. Kapitalny remont domu rozpoczęły Siostry w sierpniu 2002 r. W ciągu dwóch miesięcy zostało podłączone centralne ogrzewanie na gaz, przeprowadzono remont łazienek i wykonano dodatkową na parterze, przeprowadzono remont kuchni a remontowane pomieszczenia pomalowano. Przebudowano kotłownię i dostosowano do obecnych wymogów, doprowadzono wodę do domu i w głąb ogrodu. W następnym roku zniszczone podłogi zostały pokryte panelami podłogowymi. Prace przy elewacjach zewnętrznych przeprowadzone zostały na wiosnę 2004 roku. Drewniane ściany budynku zostały oczyszczone i zakonserwowane. Roboty powyższe prowadzili: Pan Wiesław Gądek i Pan Wojciech Kurowski. Dom zakonny Sióstr jest skromny ale estetyczny.
Siostry dbały również o zaplecze gospodarcze. Wykonywały wiele prac fizycznych czasem bardzo trudnych i niebezpiecznych. Tak było 21 lipca 1975 r. W kronice domu zakonnego zostało zanotowane wydarzenie związane z rozbiórką starej drewnianej szopy, w której mieściła się pralnia. Było to walące się pomieszczenie bez wody i warunków do pracy. Siostry korzystając z wolnego czasu od zajęć z dziećmi same zabrały się do rozbiórki, ponieważ starania o robotników okazały się bezskuteczne, a zależało im na tym, aby do jesieni na tym miejscu wybudować pralnię murowaną.
Do pracy zabrały się z ochotą nie przewidując niebezpieczeństwa ani zbyt wielkiego trudu. Przy końcu były już zmęczone i choć przez cały czas zachowywały wielką ostrożność wtedy nie zauważyły, że ostatnia ściana stała na spróchniałej belce. Gdy runęła, kilka Sióstr znalazło się pod gruzami. Wezwana karetka pogotowia zabrała je do szpitala. Po ogólnym przebadaniu, prześwietleniu i udzieleniu pomocy w potłuczeniach i mniejszych ranach trzy Siostry: siostra Hieronima Krzyżak, siostra Danuta Kaczmarczyk i siostra Imelda Sokół wróciły do domu. W szpitalu została siostra Ancilla Otoka, u której rana w nodze wymagała operacyjnego zszycia. Mimo ogromnych przeżyć i bólu Siostry dziękowały Bogu za ocalenie a trud związany z pracą i cierpienie ofiarowały w intencji kapłanów (był to czwartek) i o nowe powołania do Zgromadzenia.
W okresie powrotu do zdrowia (siostra Ancilla wróciła ze szpitala 9 września), Siostry spotkały się z ogromną życzliwością zarówno ze strony kapłanów, którzy zastąpili Siostry w katechezie jak i ze strony parafian.
Budowę pralni zaczęto już 6 września 1975 r. Podjęli ją dwaj murarze: Emil Zbieżek i Bogdan Lewiński. W tym czasie były ogromne trudności w zdobyciu materiałów budowlanych. Część z nich dostarczył Siostrom ks. proboszcz Jan Kurczab, pozostałe zostały kupione dzięki pomocy parafian. Bardzo życzliwi okazali się państwo Czyżowie, Wojtaszkiewicz Wiktor, Pomykalski Marian, inż. Rożek Stanisław. Bezinteresownie pracował przy wykopie fundamentów pan Przytuła Władysław i młodzież ministrancka ks. Haczyka Mariana, pan Tomaszkiewicz Stanisław heblował deski, bezpłatnie materiały przywoził pan Jelonkiewicz Włodzimierz, Przeniosło Aksamit i Baranik Stanisław. W nowej pralni założono instalację elektryczną bezinteresownie wykonaną przez pana Pawłowskiego, została podłączona woda i instalacja kanalizacyjna . Zaplecze gospodarcze spełniało wymogi zgodnie z przeznaczeniem i nie stanowiło zagrożenia dla pracujących tam Sióstr.
 |
ołtarz w kaplicy Sióstr
(źródło: Kroniki domów zakonnych Zgromadzenia / praca s. Żaczek) |
Ważniejsze wydarzenia domu zakonnego w Proszowicach
Jubileusz 50-lecia domu zakonnego i pracy Sióstr w Proszowicach
Główna uroczystość jubileuszowa odbyła się dnia 29 października 1978 r. Wszystkie Msze święte tego dnia odprawione zostały w intencjach podanych przez Siostry jako dar wdzięczności:
- Za zmarłych kapłanów tutejszej parafii i obecnie współpracujących z Siostrami.
- Za dzieci i młodzież pozostające pod opieką Sióstr.
- Za dobrodziejów Zgromadzenia i domu Sióstr w Proszowicach.
- W intencji Zgromadzenia z prośbą o jego rozwój i błogosławieństwo Boże w pracach apostolskich.
Uroczysta Msza święta została odprawiona o godz. 12.00 w kościele parafialnym z udziałem Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Jana Jaroszewicza, Kuratora Zgromadzenia Ojca Bronisława Bębenka, jezuity z Krakowa, Ojca Emila Hebdy, karmelity z Krakowa spowiednika Sióstr w Proszowicach, Księdza Kanonika Mariana Wieczorka, proboszcza tutejszej parafii i jego współpracowników, zaproszonych kapłanów z sąsiednich parafii, Matki Generalnej Zgromadzenia Cecylii Piękosz, licznie przybyłych Sióstr ze wszystkich domów zakonnych Zgromadzenia, przyjaciół i parafian. Kościół był wypełniony wiernymi.
Wszyscy zgromadzeni na dziękczynnej Mszy świętej podkreślili swoją obecność poprzez przygotowanie oprawy liturgicznej i wkład modlitewno-artystyczny. Podczas procesjonalnego wejścia Księdza Biskupa do świątyni śpiewał chór parafialny. Na początku Eucharystii Matka Generalna podziękowała Księdzu Biskupowi za obecność na tej uroczystości i przewodniczenie Najświętszej Ofierze oraz za stałą życzliwość i ojcowskie serce dla wszystkich Sióstr Zgromadzenia. Powitała także wszystkich kapłanów i parafian dziękując im za pomoc i życzliwość świadczoną Siostrom na przestrzeni 50-ciu lat ich obecności w parafii. Wyraziła również pragnienie, by jubileusz był wspólną uroczystością, w której wszyscy jednoczyć się będą w tej dziękczynno-błagalnej modlitwie upraszając łaski dla Zgromadzenia, by z jeszcze większym oddaniem służyło Bogu i Kościołowi.
W homilii Ksiądz Biskup podkreślił "trzy radości swojego serca": wybór na Papieża Księdza Kardynała Karola Wojtyły, od którego przekazał też szczególne błogosławieństwo i życzenia dla wszystkich diecezjan, pierwsze spotkanie z nowym proboszczem tutejszej parafii Księdzem Kanonikiem Marianem Wieczorkiem polecając jednocześnie jego duszpasterzowanie i pracę w parafii proszowickiej życzliwości i modlitwom wiernych, trzecią radością był jubileusz tutejszego domu zakonnego. Ksiądz Biskup podkreślił pokorę i bezinteresowność pracy Sióstr, intencję "dzielenia się sercem", ofiarność i poświęcenie dla parafian, zwłaszcza podczas okupacji. Wyraził wdzięczność Siostrom za przykład ofiarnego posługiwania Bogu i ludziom.
Tę ludzką wdzięczność wszystkich, którzy doświadczyli miłości Sióstr i korzystali z ich posługi połączył z dziękczynieniem Jubileuszu ofiarując Bogu i prosząc by Zgromadzenie rozwijało się, pomnażało swoje szeregi i owocnie pracowało dla dobra Kościoła. Ksiądz Biskup życzył Siostrom lepszych warunków pracy, aby opieką mogły objąć jak największy krąg potrzebujących, pomnażając dobro i miłość. W Modlitwie powszechnej Siostry prosiły Boga za Ojca Świętego Jana Pawła II, by jego Pontyfikat przyniósł Ojczyźnie i światu pokój i zjednoczenie. Modliły się o błogosławieństwo w pasterskiej służbie dla Biskupa Jana, Księdza proboszcza i Kapłanów tej parafii prosząc dla nich o pełnię darów Ducha Świętego. Prosiły też Boga o jedność i miłość w Zgromadzeniu, dzięki którym możliwa jest harmonia w pracy apostolskiej.
Wdzięczność Dobrodziejom, Ofiarodawcom i Przyjaciołom Zgromadzenia wyraziły w prośbie o łaski dla nich i pomoc Bożą w świadczeniu dobra i miłości. Modlitwą objęły zmarłego Proboszcz parafii ks. Jana Kurczaba, dusze zmarłych Sióstr i Braci Zgromadzenia.
W czasie sprawowania Najświętszej Ofiary śpiewała młodzież na przemian z chórem parafialnym. W dziękczynne "Te Deum" włączyli się wszyscy uczestnicy Jubileuszowej uroczystości. Po błogosławieństwie, którego udzielił wiernym Ksiądz Biskup, młodzież proszowicka przedstawiła krótki program słowno-muzyczny, który ukazywał drogę powołania zakonnego: Posyłam was na pracę bez nagrody - ta pieśń to obraz powołania do wyłącznej służby Ewangelii Chrystusowej, Wiele jest serc, które czekają na Ewangelię - to znak oczekiwania świata na służbę i świadectwo powołanych, Tak wyschłeś Panie na przydrożnym krzyżu - ta pieśń ukazała cierpienie jako służbę, której owocem jest zmartwychwstanie i radość.
Jubileuszowe dziękczynienie złożyły Siostry Wszechmogącemu Bogu przez ręce Niepokalanej Maryi, Królowej Polski prosząc Ją o przemożne, pełne matczynej miłości wstawiennictwo. Po Mszy świętej Ksiądz Biskup, Księża i goście zostali zaproszeni do domu zakonnego Sióstr na uroczysty obiad. Przedtem jeszcze Ksiądz Biskup poświęcił kaplicę, nową część domu i figurę Matki Bożej ustawioną w ogrodzie. Podczas obiadu, Siostry wdzięczne za obecność dostojnych gości i wspólne przeżywanie uroczystości Jubileuszowej wykonały krótki program artystyczny. Kończąc radosne świętowanie Przełożona Generalna Cecylia Piękosz podziękowała Księdzu Biskupowi i wszystkim Kapłanom za ich obecność i wyraziła nadzieję na dalszą owocną i życzliwą współpracę w wypełnianiu Chrystusowego posłannictwa oraz zapewniła o modlitwie Sióstr i stałej łączności z Kościołem.
Jubileusz 800-lecia istnienia Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha
Świętego i 70-Iecia pobytu i pracy Sióstr w Proszowicach. Uroczystości jubileuszowe 800-lecia istnienia Zakonu i 70-lecia istnienia wspólnoty zakonnej w parafii Proszowice miały miejsce 1 czerwca 1998 r. Ks. bp Piotr Skucha, tutejszy rodak, przewodniczył Mszy świętej dziękczynnej z licznym udziałem Sióstr i wiernych. Na tą uroczystość przybyła także Przełożona Generalna Zgromadzenia Matka Cezaria Jargas, Siostry z Zarządu Generalnego: siostra Irena Drozd, siostra Martyna Hanusiak i siostra Romula Dobrenko oraz Siostry przełożone z Pacanowa, Buska Zdroju, Chmielnika i Lublina. Były również Siostry Jubilatki obchodzące w tym roku złoty i srebrny Jubileusz profesji zakonnej, związane z tutejszą parafią pochodzeniem lub pracą: siostra Laurencja Ryńca ze wspólnoty w Pacanowie, która pochodzi z Jakubowic (parafia Proszowice) i przez wiele lat pracowała w tutejszej wspólnocie obchodziła Jubileusz 50-lecia życia zakonnego oraz siostra Agnieszka Fert, obecna zakrystianka kościoła parafialnego, która obchodziła Jubileusz 25-lecia życia zakonnego. W czasie tej uroczystości jubileuszowej śpiewał 25-osobowy chór Sióstr z różnych domów zakonnych Zgromadzenia pod dyrekcją siostry Adriany Miś.
Po uroczystej sumie w kościele, zaproszeni goście przeszli do domu zakonnego na świąteczny obiad. Wśród nich byli: ks. biskup Piotr Skucha, ks. proboszcz parafii Proszowice Jan Iłczyk i księża wikarzy, ks. prałat Stanisław Fert z Jaroszowca koło Olkusza (brat siostry Agnieszki), proboszcz z Korczyna Starego ks. Jan Kukowski i proboszcz z Klimontowa ks. Zygmunt Pawlik. W parafialnej gazetce "Głos z pustyni" ukazała się notatka z jubileuszowych uroczystości. Redakcja oraz wszyscy czytelnicy na łamach tego czasopisma złożyli Siostrom życzenia: następnych 800 lat trwania Zakonu, a Siostrom Jubilatkom wzrastania w Duchu Świętym.
cdn.
Barbara Żaczek
|
|
|
