Inżynier leśnictwa, profesor rodem z Kowar
Kazimierz Suchecki
(ur.: 11.11.1880 - zm.: 14.05.1965)
biogram
 |
dwór w Kowarach, miejsce urodzin Kazimierza Sucheckiego
(fot. zbiory M.Szwaji) |
 |
Kazimierz Zygmunt Marcin Suchecki
(fot. Album inżynierów...) |
8-03-2019
Kowary to rolnicza miejscowość w gminie Radziemice, typowo dla tego regionu. W dzisiejszych czasach coraz głośniej mówi się o znaczącej roli drzew w naturze. To one produkują tlen, pochłaniając szkodliwe związki z atmosfery, w tym dwutlenek węgla. Na terenie tej gminy nie ma większego kompleksu leśnego, są za to pozostałości okazałego parku, a przy nim odrestaurowany dwór. To w tym szlacheckim budynku, pod koniec XIX wieku przyszedł na świat Kazimierz Suchecki. Człowiek, który swoje życie i pasję poświęcił jednemu z najważniejszych działów przyrody jakim jest leśnictwo.
Zastępca profesora hodowli lasu w Politechnice Lwowskiej, profesor Uniwersytetu Poznańskiego i Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Cywilny inżynier leśny, zaprzysiężony inżynier mierniczy.
Kazimierz Zygmunt Marcin Suchecki herbu Poraj, urodził się 11 listopada 1880 roku w Kowarach wówczas na Ziemi Kieleckiej. Był synem Stanisława Sucheckiego (urzędnika folwarcznego, dzierżawcy majątku Augusta Potockiego) i Emilii z Synowskich herbu Odrowąż. Uczył się w Wyższej Szkole Realnej w Krakowie, gdzie uczęszczał w latach 1892-1899. Ojciec mimo dobrej posady nie mógł sfinansować nauki najmłodszego syna Kazimierza. W jego edukacji pomogła mu ciotka.
Po zdaniu matury podjął pracę w kopalni, później zatrudnił się przy zagospodarowaniu górskich potoków. Dzięki zarobionym pieniądzom rozpoczął studia na Akademii Górniczej w Leoben, po roku zmienił ją na Akademię Ziemską w Wiedniu (Hochschule für Bodenkultur) Wydział Lasowy. Na której dnia 16 lipca 1903 r., uzyskał dyplom inżyniera leśnika i wraca do kraju.
W latach 1904-5 zdobywa doświadczenie na praktyce przy zabudowaniu górskich potoków w okolicach Sambora. Pracuje w lasach państwowych w dziale leśno-hodowlanym. 4 listopada 1905 roku zdaje w Ministerstwie Rolnictwa w Wiedniu egzamin z zakresu leśno-technicznej służby państwowej, który dawał mu uprawnienia cywilnego inżyniera leśnictwa; odtąd zarządzał lasami prywatnymi w Galicji (Zarewczany, Czerwce i Zmysłów). W roku 1912 został powołany do służby rządowej, jako komisarz ochrony lasów, objął kierownictwo urzędu w Gródku Jagiellońskim, jednak w roku 1913 powrócił do pracy prywatnej.
 |
Warszawa 13-02-1937 - delegacja Politechniki Lwowskiej przed uroczystością wręczenia Orderu Odrodzenia Polski Politechnice Lwowskiej i profesorowi Kazimierzowi Bartlowi na Zamku Królewskim, widoczni m.in.: rektor prof. Adolf Joszt (łańcuch na szyi), prorektor prof. Zygmunt Ciechanowski, prof. Kazimierz Zisper (3. z prawej), prof. Antoni Plamitzer, prof. Alicja Dorabialska, prof. Marian Osiński, prof. Kazimierz Suchecki
(fot. audiovis.nac.gov.pl) |
Gdy wybuchła I wojna światowa żona wyjechała do Wiednia. Kazimierz w 1914 roku został powołany do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie rumuńskim, a następnie na włoskim, dosłużył się stopnia kapitana artylerii. Z powodu choroby w roku 1917 został zwolniony od służby na froncie i oddelegowany do zarządzania lasami w Górach Świętokrzyskich, zostaje nadleśniczym w Pełkiniach, w majątku Witolda Czartoryskiego. W 1919 roku zgłasza się do jako ochotnik służby w Wojsku Polskim, obejmuje stanowisko rządowego zarządcy poniemieckich lasów w pow. chrzanowskim. W 1920 roku już jako cywil został nadleśniczym w Sieniawie (pow. jarosławski). Swoje obowiązki wypełnia wzorowo, "jego" lasy były przykładem racjonalnej i prawidłowej gospodarki zasobami leśnymi, prowadził doświadczenia w zakresie naturalnego i sztucznego odnawiania lasu.
Publikowane prace naukowe opisujące jego działalność zyskały mu uznanie w kołach naukowych Lwowa. Pismem z dnia 3 października 1928 r. rektor Politechniki Lwowskiej powiadomił go, że Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego powierzyło mu rozporządzeniem z dnia 25 września 1928 r. (Nr.IV.S.W.9226/28) obowiązki zastępcy profesora na Katedrze Hodowli Lasu na Wydziale Rolniczo-Lasowym, na rok akademicki 1928/29, wykładał hodowlę lasu, naukę o siedlisku i historię leśnictwa. 22 marca 1930 roku, uzyskuje tytuł doktora nauk technicznych (na podstawie rozprawy "Badania nad znaczeniem runa w hodowli lasu"). We wrześniu (1 IX) 1932 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Publikuje swoje artykuły głównie w czasopiśmie "Sylwan".
 |
Warszawa 13-02-1937 - uczestnicy uroczystości w towarzystwie prezydenta RP Ignacego Mościckiego (na pierwszym planie w środku), widoczni także m.in.: rektor Politechniki Lwowskiej prof. Adolf Joszt (łańcuch na szyi), prorektor prof. Zygmunt Ciechanowski, prof. Kazimierz Zisper, prof. Antoni Plamitzer, prof. Alicja Dorabialska, prof. Marian Osiński, prof. Kazimierz Suchecki, prof. Kazimierz Bartel (na lewo od prezydenta RP), minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego Wojciech Świętosławski, wiceminister wyznań religijnych i oświecenia publicznego Józef Ujejski, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP gen. Kazimierz Schally (na prawo za prezydentem Mościckim), zastępca szefa Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP ppłk Stefan Czerwiński (w głębi z prawej, z wąsami), zastępca szefa Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP Zygmunt Skowroński (w okularach, z wąsami, na lewo od ppłk. Czerwińskiego), adiutanci prezydenta RP kapitan Józef Hartman (na prawo za gen. K. Schallym i kpt. Stefan Kryński (2. na lewo za prezydentem Mościckim)
(fot. audiovis.nac.gov.pl) |
W latach 1936/7 pełni funkcję dziekana, a w 1937/8 prodziekana Wydziału Rolniczo-Lasowego. 23 sierpnia 1938 zostaje mianowany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego profesorem zwyczajnym. Był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego (od r. 1919 Małopolskie Towarzystwo Leśne, od r. 1925 Polskie Towarzystwo Leśne).
Podczas wybuchu II wojny światowej, pracuje w Stacji Badań Nasion Drzew Leśnych w Krakowie. Należał do konspiracji organizowanej na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Jagielońskiego, gdzie odbywało się tajne nauczanie. Tworzył Katedrę Leśnictwa na Wydziale Rolnym UJ i stacji badawczej Instytutu Badawczego Lasów Państwowych. Po odzyskaniu niepodległości prof. Suchecki otrzymał oficjalne podziękowanie z rąk dziekana wydziału Rolnego Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Marchlewskiego za pomoc w czasie okupacji w tajnym nauczaniu, za opracowanie skryptu dla studentów i ich egzaminowanie.
W sierpniu 1945 roku, wyjechał do Poznania gdzie objął kierownictwo Katedry Szczegółowej Hodowli Lasu na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu. Dzięki jego staraniom Uniwersytet odzyskał w 1947 roku tereny leśne w Zielonce pod Poznaniem, gdzie powstał baza do zadań dydaktycznych i naukowo-badawczych. Wprawdzie zgodnie z angażem był kuratorem tej placówki jednak faktycznie (do 1950 r.) był jej kierownikiem i administratorem. Na uczelni wykłada ogólną hodowlę lasu i szczegółową hodowlę lasu.
Przez kilka lat pełnił ważne funkcje na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1947/8 był dziekanem i prodziekanem (1948/9) Wydziału Rolniczo-Leśnego, a następnie ponownie dziekanem Wydziału Leśnego (1949/50). W latach 1945-51 był członkiem Rady Szkół Wyższych oraz Rady Naukowo-Technicznej przy Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego.
Przez sześćdziesiąt lat był członkiem Towarzystw Leśnych. Działał w Polskim Towarzystwie Leśnym (był członkiem zarządu głównego), w 1949 roku Towarzystwo nadało mu godność członka honorowego, a w 1958 uhonorowało go Złotą Odznaką. Był działaczem Stronnictwa Ludowego i Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Za swoją sumienną pracę zawodową i społeczną został wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderem Odrodzenia Polski. Pamięć o Nim jest wciąż żywa i kultywowana. Jest patronem szkoły podstawowej we wsi Wylewa w gminie Sieniawa.
Na uczelni pracował do 1 października 1960 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę i zamieszkał ponownie w Sieniawie, nadal publikował. Zmarł 14 maja 1965 r., pochowany jest w Sieniawie.
Kazimierz Suchecki był dwukrotnie żonaty, w pierwszym małżeństwie zawartym 26 grudnia 1904 r., w Kolbuszowskim Kościele ożenił się z Heleną ze Skwarców (zm. 1948), miał z nią córkę Stanisławę (ur. 1905), powtórnie ożenił się 8 lutego 1950 roku z Heleną z Małkowskich (Mańkowską?).
W r. 2007, z okazji 125-lecia Polskiego Tow. Leśnego, zorganizowano w Sieniawie konferencję naukową "Hodowla drzewostanów dębowych metodą prof. Kazimierza Sucheckiego" oraz odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową na domu, w którym pracował w latach dwudziestych XX wieku.
Dorobek naukowy profesora Sucheckiego obejmuje 50 prac. Wydał kilka książek: "Sosna pospolita w praktycznem gospodarstwi" (1925), "Uwagi o płodozmianie w lesie" (1926), "Teoria przedplonów leśnych" (1928), "Badania nad znaczeniem runa w hodowli lasu" (1929), "Wykład nauki o siedlisku leśnym", "Hodowla lasu i produkcja drzew w lesie oraz na glebach nieleśnych".
opracowanie: Marcin Szwaja, Andrzej Solarz
ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
- zbiory IKP
- Album inżynierów i techników w Polsce; Lwów 1932
- Stanisław Tadeusz Sroka; Kazimierz Zygmunt Marcin Suchecki; [w:] Polski Słownik Biograficzny t. 45
- pl.wikipedia.org
- up.poznan.pl
- audiovis.nac.gov.pl
- lwow.home.pl
- krosno.lasy.gov.pl
- encyklopedialesna.pl
|
