Zaczął w TAP-ie
Czesław Dziubek ps. Hardy
(ur.: 26.11.1913 - zm.: 11.07.1978)
biogram
 |
Czesław Dziubek ps. Hardy
(fot. horyzontymoje1.blogspot.com) |
Proszowice, 2-02-2020
Kapitan Czesław Dziubek ps. Hardy; urodził się 26 listopada 1913 r. w Uniejowie Rędziny pow. miechowski. Był synem Franciszka (1889-1935) i Joanny z domu Warchala (1898-1973). Miał 3 braci: Jana (1909-1990), Antoniego (1920-1993) i Augustyna (1923) oraz 2. siostry: Józefę (1911-1984) i Marysię (1916-2006).
Po napaści Niemiec na Polskę 9 listopada 1939 r. w Warszawie powstała pierwsza organizacja konspiracyjno-bojowa związana z polskim rządem na zachodzie o nazwie "Tajna Armia Polska" (TAP). Założycielami TAP byli dwaj oficerowie Wojska Polskiego mjr Jan Włodarkiewicz i ppor./por./rotmistrz Witold Pilecki. Organizacja obejmowała swoim zasięgiem środkową i północną cześć powiatu Miechowskiego, a 1941 w czerwcu połączyła się z Konfederacją Zbrojną (KZ) i POZ (Polska Organizacja Zbrojna), na czele której stał płk Suszyński tworząc TAP-KZ i POZ. Komendantem do spraw organizacyjnych TAP był chor. rez. "Bogdaniec" Mieczysław Daniecki.
To on wykorzystując swoje znajomości organizował konspirację w Miechowie w listopadzie i w grudniu 1939 roku. Tam właśnie zwerbował do działań dywersyjnych organizacji TAP ppor. rezerwy Czesława Dziubka zawodowego oficera Wojska Polskiego sprzed wojny, który służył w artylerii p-lotniczej "Irena" w Dęblinie pod Warszawą.
Po napaści sowietów na Polskę 17 września rozpoczął samodzielnie walkę z ostrzału artyleryjskiego na sowieckie lotnictwo, które atakowało wojsko polskie z udziałem wojsk pancernych. Atak lotniczy miał na celu uniemożliwić ewakuację jednostek WP za granicę. Następnie na rozkaz płynący z Londynu "Hardy" ukrył broń artyleryjską zakopując w lasach by nie dostała się w ręce wroga.
Hardy jako organizator struktur TAP w terenie nawiązał kontakt z samodzielną grupą konspiracyjną w Przysiece pod dowództwem "Dzięcioła" Stanisława Zynka włączając ich do placówki Charsznickiej "Chaber" później "Czajka" do momentu powstania placówki "Kozłów", w której po przekształceniu w AK został dowódcą samodzielnej jednostki 5 kompanii o kryptonimie Kozica II batalionu 112 pułku w 106 dywizji piechoty AK "Dom" pod dowództwem generała Nieczuja-Ostrowskiego ps. Tysiąc.
W tym czasie "Hardy" zorganizował również pluton składający się z 3 drużyn po 20 żołnierzy. Pierwsza sformowana była na terenie Tczycy, jej dowódcą był kpr. Marcin Wróbel. Druga obejmowała gminy Chwalniów i Chodów, dowodził nią kpr. Babinicz oficer ds. dywersji. trzecia działała pod dowództwem plut. Stanisława Włodarskiego. Jednocześnie do pomocy TAP-KZ zorganizowano Radę Powiatową Samopomocy Gospodarczej, która zapewniała organizacji zdobywanie funduszy potrzebnych do działań konspiracyjnych inspektoratu, tak zwana zaopatrzeniówka.
Na czele Rady stał Kustosz muzeum miechowskiego i jednocześnie Wójt Wielka Zagórza Julian Piwowarski oraz lokalni księża katoliccy. Połączone i przekształcone organizacyjne TAP-KZ i POZ w ZWZ (Związek Walki Zbrojnej) w lipcu 1941 r., Komendantem Głównym Zwiąku Walki Zbrojnej był gen. Kazimierz Sosnkowski późniejszy Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych (1943-44). W związku ze scaleniem ugrupowań militarnych związanych z polskim rządem w maju 1940 roku powstał miedzy innymi silny ośrodek konspiracyjny w Charsznicy pod Miechowem gdzie jednym z pierwszych członków ZWZ był Czesław Dziubek.
14 II 1942 r. Związek Walki Zbrojnej rozkazem wodza naczelnego sił zbrojnych gen. Władysława Sikorskiego przemianowano na Armię Krajową, która miała podjąć akcję dalszego scalania podziemia wojskowego. Na czele AK wówczas stanął komendant główny gen. Grot-Rowecki.
W 1944 roku na terenie małopolski dowódcą 106 Dywizji Piechoty AK "Dom" został mianowany wówczas major Bolesław Nieczuja-Ostrowski ps. "Tysiąc", w skład którego wchodziły 3 pułki okręgu krakowskiego (około 15 tys. żołnierzy):
112 Pułk Piechoty AK Ziemi Miechowskiej (krypt. "Mleczarnia"), d-ca kpt. "Mak" Kamil Gudowski, 116 Pułk Piechoty AK Ziemi Olkusko-Wolbromskiej "Winiarnia" d-ca kpt. "Teofil" Jan Kałymon, 120 Pułk Piechoty AK Ziemi Pińczowskiej "Kawiarnia" d-ca kpt. "Sewer" Roman Zawarczyński.
W skład 112 PP AK wchodziły 4 bataliony:
- I batalion miechowski - d-ca kap. Józef Sikorski, ps."Karo",
- II batalion wielkoksiążęcy - d-ca ppor. Julian Malinowski, ps."Słowik",
- III batalion charsznicki - d-ca por. Julian Stanik, pseudonim "Fałat", w tym batalionie dowódcą drugiej (szóstej) kompanii był ppor. "Hardy".
- IV batalion słomnicki - d-ca por. Alojzy Dziura-Dziurski, ps. "Kmita", następnie rotmistrz Kazimierz Czarnek, pseudonim "Konar".
W skład kompanii "Hardego" (zbudowanej na bazie placówki "Mors"- Marcinowice) wchodziły 3 plutony:
- 1-pluton - d-ca. st. sierż. Roman Krzemień ps. Roch, zastępca "Głuszec" Szczepaniak,
- 2-pluton - d-ca. plut. Tomasz Cichopek ps. Cichacz, następnie sierż. Józef Żerocha ps. Żubr, zastępca "Zawieja" Wroński,
- 3-pluton - d-ca. plut. Jan Niedzica ps. Wróbel, po sierż. Józefie Żerocha, zastępca "Kurek" Słomka. III - "Ryś"- st.sierż. Jan Chećko ps. "Pomidor, "Puls" obejmujący placówkę Rzędowice.
Po II Wojnie Światowej, rozpoczął się i trwał z górą 10 lat, dramat co najmniej 4 tysięcy żołnierzy Inspektoratu Miechowskiego, masowe represje, sfingowane procesy, brutalne śledztwa, tortury, zabójstwa itp., które po latach przekształciły się w wyrafinowane i ustawiczne szykany i prześladowania prowadzone ze szczególną zajadłością i rozmachem ze strony najrozmaitszych ogniw totalitarnego państwa, a także z pozycji znanych tutaj "ideologów", "uczonych" i działaczy, którego fakty o tym dopiero dziś, po ujawnieniu wielu dokumentów przez Instytut Pamięci Narodowej, stają się znane całemu społeczeństwu.
Czesław Dziubek po wojnie siedział w więzieniu UB w Miechowie, to właśnie tam spod kuli wymierzonej w tył głowy, gdzie miało dojść w pobliskim lesie uciekł. Później ukrywał się w Sopocie i następnie z bratem Augustynem i siostrą Marysią (też żołnierzami AK) w rezydencji gen. Kazimierza Sosnkowskiego w Porażynie woj wielkopolskie. Tam właśnie postanowili się ujawnić nowej władzy. Ostatnią misją już po ujawnieniu się Hardego i jego brata Augustyna był w 1947 roku przerzut Premiera Stanisława Mikołajczyka na zachód.
Kapitan "Hardy" zmarł 11 lipca 1978 r. w Wejherowie woj. pomorskie, gdzie jest pochowany.
Został odznaczony: Krzyżem Walecznych, Medalem Zwycięstwa i Wolności oraz Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.
red.
ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
- Jarosław Dziubek; Był jednym z Niezłomnych!; [online:] s-pl.pl
- Łukasz Grzywacz-Świtalski; Z walka na Podkarpaciu; Instytut Wydawniczy PAX; Warszawa 1971
- horyzontymoje1.blogspot.com
- s-pl.pl
- graedu.pl
- miechow.pl
|
|
|
