Żołnierz Wojska Polskiego i PSZ na Zachodzie, cichociemny akowiec
Maksymilian Klinicki ps. Wierzba 2
(ur.: 13.01.1916 - zm.: 11.12.1984)
biogram
 |
Maksymilian Klinicki ps. Wierzba 2
(fot. xn--akokrgkielce-8vb.pl) |
Proszowice, 3-01-2020
Major Maksymilian Klinicki vel Marian Kwiatkowski ps. Wierzba 2, Topola 2; urodził się 13 stycznia 1916 roku w Brodnicy. Był synem Franciszka, robotnika oraz Marianny z domu Gołembiewskiej. Uczył się w szkole powszechnej, od 1929 r. w Państwowym Męskim Gimnazjum Klasycznym w Brodnicy, jednak nie skończył go. Po ukończeniu szóstej klasy gimnazjum przerwał naukę i zgłosił się ochotniczo do wojska polskiego. 8. września 1936 roku wstąpił do Szkoły Podoficerskiej Piechoty w Toruniu-Rudak przy 67. Pułku Piechoty. Ukończył ją z drugą lokatą i 5 marca 1937 roku został awansowany na stopień kaprala.
We wrześniowej wojnie obronnej 1939 roku był przydzielony do Ośrodka Zapasowego 4. Dywizji Piechoty, uczestniczył w obronie Przemyśla. 17 września przekroczył granicę z Węgrami i został internowany w Ersekujwar. Jednak już 10 kwietnia w następnym roku uciekł, przez Jugosławię i Grecję do francuskiego terytorium mandatowego w Syrii. Wstąpił do formującej się Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie wówczas pod dowództwem francuskim.
Gdy 30 czerwca 1940 roku Francja upadła, Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich w sile 319 oficerów, 3437 żołnierzy dotarła do Samekh w Palestynie w obszarze kontrolowanym przez wojska brytyjskie. Uczestniczył w walkach pod Tobrukiem (wrzesień-grudzień 1941) oraz 15-17 grudnia w bitwie pod Ghazalą. Od 14 kwietnia do 16 sierpnia 1942 r. uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Palestynie, po jej ukończeniu został mianowany podchorążym. W Centrum Wyszkolenia Armii przeszedł kurs dowódców oddziałów szturmowych. 19 lutego 1942 roku po raz pierwszy został odznaczony Krzyżem Walecznych, od 16 sierpnia tego roku objął stanowisko instruktora w Centrum Wyszkolenia Armii.
 |
Maksymilian Klinicki ps. Wierzba 2
(fot. Fundacja im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej - fb) |
1 października 1943 roku Klinicki zgłosił się do służby w kraju, przez Algier i Maltę przerzucony został do Włoch. Od 14 listopada uczestniczył w szkoleniach dla kandydatów na Cichociemnych. Przeszkolony w dywersji, 14 lutego 1944 złożył przysięgę AK, w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Przeniesiono go do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi (Włochy), awansował na podporucznika ze starszeństwem od 1 marca 1944 r.
Zrzucony do okupowanej Polski w nocy z 30 na 31 maja 1944 roku w sezonie operacyjnym "Riposta", w operacji lotniczej "Weller 30" (dowódca operacji: S/L Eugeniusz Arciuszkiewicz, ekipa skoczków nr: LVI). Start nastapił z lotniska Campo Casale nieopodal Brindisi, zrzut na placówkę odbiorczą "Paszkot 1", w okolicach miejscowości Rakszawa (7 km od Łańcuta).
Razem z podporucznikiem "Wierzba 2" skoczyli: mjr Adolf Łojkiewicz ps. Ryś, por. Karol Pentz ps. Skała 2, ppor. Feliks Perekładowski ps. Przyjaciel 2, ppor. Tadeusz Tomaszewski ps. Wąwóz, mjr Stanisław Trondowski, oprócz sześciu skoczków zrzucono dwanaście zasobników oraz cztery paczki.
"Aklimatyzacja" do realiów okupacyjnych odbyła się w Warszawie, "Wierzba" mieszkał na Żoliborzu przy ul. Krasińskiego 4 (u pani Mazurkiewicz). Od lipca dostał przydział do organizacji dywersyjnej Kedyw Okręgu Kraków AK, gdzie został dowódcą oddziału partyzanckiego "Grom" (w ramach batalionu Skała). Po koncentracji batalionu "Skała" objął dowództwo na połączonym oddziałem "Gromu" i "Skoku" (3. kompania). 15 sierpnia został awansowany na stopień porucznika.
Uczestniczył w kilku akcjach bojowych miedzy innymi: 26 lipca pod Sielcem z policją niemiecką i ukraińską, 1 oraz 3 sierpnia 1944 r. w walkach w rejonie Goszczy k. Słomnik, 28 sierpnia w rejonie Krzeszówki, 30 sierpnia koło Sadek, 11 września Złoty Potok.
Na początku 1945 roku w Krakowie, "Wierzba" został aresztowany przez UB i osadzony w areszcie UBP przy ul. Kapucyńskiej 2. 15 września 1945 r. Sąd Okręgowy w Krakowie umorzył postępowanie.
Wrócił do Brodnicy, od 1 kwietnia 1946 r. został współwłaścicielem "Sklepu Bławatów i Galanterii". Później (od 25 października 1949) został zaopatrzeniowcem w Zakładach Mięsnych, od 1 lipca następnego roku referentem ds. kontraktacji Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Górznie, od 21 sierpnia starszym ekonomistą w Zakładach Zbożowo-Młynarskich PZZ Zespół Spichrzy i Młynów w Nowym Mieście Lubawskim. Pełnił tę funkcję aż do przejścia na emeryturę tj. do 1 stycznia 1982 r.
Ożenił się w 1953 roku z Małgorzatą Truszczyńską, mieli córkę Wiesławę (ur. 1954) inż. budownictwa oraz syna Janusza (1958) mgr prawa, zastępcę prokuratora rejonowego w Brodnicy.
Zmarł 11 grudnia 1984 roku w Brodnicy, został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Odznaczony: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (nr 13542), Krzyżem Walecznych trzykrotnie (19 lutego 1942 za udział w bitwach o Tobruk i Gazala, 25 września 1944 i 17 stycznia 1945), Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (1 września 1944).
opracowanie: Andrzej Solarz
ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Rzeczpospolita Partyzancka; Instytut Wydawniczy PAX; Warszawa 1991
- Stefan Bilski; Słownik biograficzny regionu brodnickiego; Brodnica - Toruń 1991
- zbiory IKP
- kazior5.pl
- docplayer.pl
- doczz.pl
- kpbc.ukw.edu.pl
- lezajskhistoria.pun.pl
- miastochojnice.pl
- pl.wikipedia.org
- sww.w.szu.pl
- historycy.org
- polityka.pl
- xn--akokrgkielce-8vb.pl
- ogrodywspomnien.pl
- facebook.com/383182601781242
- ckziumragowo.pl
- elitadywersji.org
- malopolskawiiwojnie.pl
|
