facebook
Kolejny ślad Ziemi Proszowskiej w powstaniu warszawskim
    Dzisiaj jest sobota, 23 listopada 2024 r.   (328 dzień roku) ; imieniny: Adeli, Felicyty, Klemensa    
 |   serwis   |   wydarzenia   |   informacje   |   skarby Ziemi Proszowskiej   |   Redakcja   |   tv.24ikp.pl   |   działy autorskie   | 
 |   ludzie ZP   |   miejsca, obiekty itp.   |   felietony, opracowania   |   kącik twórców   |   miejscowości ZP   |   ulice Proszowic   |   pożółkłe łamy...   |   RP 1944   | 
 |   lista postaci   |   przyjaciele regionu   |   stąd pochodzili   | 
 "zwykli - niezwykli" 
 |   ludzie Rzeczpospolitej Partyzanckiej 1944   |   "katyńczycy"   | 

serwis IKP / Skarby Ziemi Proszowskiej / ludzie ZP / "zwykli - niezwykli" / Kolejny ślad Ziemi Proszowskiej w powstaniu warszawskim
 pomóżcie!!! ;)  
Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci,
macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską,
albo zauważyliście błędy w naszym artykule;
prosimy o kontakt!

skarby@24ikp.pl.

Inne kontakty z nami: TUTAJ!
Redakcja IKP
O G Ł O S Z E N I A


Kolejny ślad Ziemi Proszowskiej w powstaniu warszawskim
Tadeusz Łącki ps. Chomik

dom Leona i Anieli Łakomskich, w którym mieszkał Tadek Łącki
(fot. archiwum rodzinne)
Tadeusz Łącki ps. Chomik
(fot. archiwum rodzinne)

Proszowice, 30-07-2020

Tadeusz Łącki ps. Chomik, urodził się 5 stycznia 1931 roku (według innych źródeł 7.01) w miejscowości Kopki, w obecnym powiecie niżańskim. Był synem przedsiębiorcy samochodowego, Edwarda Łąckiego i pochodzącej z proszowickiej rodziny mieszczańskiej Genowefy Feliksy Łakomskiej. Edward i Genowefa zawarli związek małżeński w kościele parafialnym w Proszowicach 29 października 1927 roku.

     Z przekazów rodzinnych wiemy, że ich małżeństwo nie należało do najszczęśliwszych. Po śmierci Edwarda Łąckiego w 1936 roku, Genowefa przeprowadziła się do Warszawy, gdzie z pomocą rodziny prowadziła sklep mięsny, natomiast syna oddała na wychowanie do swoich rodziców w Proszowicach. Pobyt Tadeusza w rodzinnej miejscowości swojej mamy nie trwał długo ponieważ gdy 23 lutego 1941 roku zmarła jego babcia, Aniela Łakomska, mama postanowiła zabrać go do siebie.

     Przeprowadzka z Proszowic do Warszawy, podczas okupacji niemieckiej musiała być dużym szokiem dla dziesięcioletniego chłopca. Strach, głód, brud, ubóstwo - w takich warunkach młodziutki Tadek musiał szybko dorosnąć. W 1944 roku, jeszcze przed wybuchem powstania, w tajnych nauczaniach ukończył szkołę podstawową, którą zaczynał jeszcze w 1938 roku w Proszowicach. Po ukończeniu szkoły wraz z kolegami z podwórka postanowił włączyć się do konspiracji.

opaska Wojska Polskiego oraz Legitymacje Warszawskiego Krzyża Powstańczego
(fot. archiwum rodzinne)
Warszawski Krzyż Powstańczy oraz Krzyż Armii Krajowej
(fot. archiwum rodzinne)
     1 sierpnia 1944 roku, mając niespełna 13 lat, czynnie uczestniczył jako łącznik w strukturach Armii Krajowej. Tadeusz należał do VIII zgrupowania "Bicz", grupy bojowej "Krybar". Grupa Bojowa "Krybar", pod dowództwem Kapitana Cypriana Odorkiewicza, przeprowadziła między innymi takie akcje jak: opanowanie Elektrowni Warszawskiej (pomimo licznych ataków niemieckich, udało się ją utrzymać), opanowanie szpitala na Solcu oraz trzy nieudane ataki na Uniwersytet Warszawski (1 sierpnia, 23 sierpnia, 2 września). W dwóch atakach na Uniwersytet Warszawski brał udział zbudowany przez powstańców samochód pancerny "Kubuś" oraz zdobyty transporter opancerzony "Jaś" (później zmieniono jego nazwę na "Szary Wilk").

     Szeregowy "Chomik" na przełomie sierpnia i września, podczas wykonywania swoich obowiązków został ranny odłamkiem granatu w nogę (z tego powodu później miał bliznę na lewej nodze). Dla młodego bohatera powstanie zakończyło się we wrześniu 1944 roku, gdy wraz z ludnością cywilną "Powiśla" został wyprowadzony ze stolicy i skierowany do robót przymusowych w okolicach Sochaczewa.

     Dzięki staraniom rodziny, w grudniu 1944 roku, Tadek został zwolniony z robót przymusowych i mógł powrócić do rodzinnej miejscowości, do swojej mamy, która tuż przed powstaniem uciekła z Warszawy do Proszowic, pozostawiając 13 letniego Tadeusza samego w stolicy. Młody powstaniec myśląc zapewne, że najgorsze już ma za sobą, ale w styczniu 1945 roku był jeszcze świadkiem walk o Proszowice a także wkroczenia Armii Czerwonej do miasta.

     Tadeusz Łącki po powrocie do Proszowic, kontynuował naukę w miejscowym Gimnazjum i Liceum im Bartosza Głowackiego. Na początku lat 50-siątych XX wieku przerwał naukę i zatrudnił się w jednym z przedsiębiorstw budowlanych które budowały Nową Hutę. Edukację kontynuował w liceum ogólnokształcącym w Nowej Hucie, które ukończył w 1952 roku, uzyskując świadectwo dojrzałości.

     W latach pięćdziesiątych poważnie zachorował na gruźlicę, która w czasach powojennych, gdzie wszystkiego brakowało, prawdopodobnie doprowadziłaby go śmierci. Na szczęście udało się uzyskać pomoc od dziadków Tadeusza (rodziców Edwarda Łąckiego), którzy mieszkali w USA. Dzięki lekom przysłanym z USA oraz pobytowi w sanatorium, Tadeusz szybko powrócił do zdrowia. Po powrocie do domu postanowił wyjechał w poszukiwaniu pracy do Jaworzna. W tym mieście zatrudnił się w branży budowlanej. Dzięki swojej rzetelności, pracowitości a także wielkiej uczciwości Tadeusz Łącki szybko ze stanowiska majstra awansował na kierownika budowy.

     W Jaworznie poznał Józefę Nowotną, z którą w 1954 roku zawarł związek małżeński. Z Józefą miał dwójkę dzieci - córkę Zdzisławę (ur. 1955) oraz syna Jerzego (1957). W 1967 roku Państwo Łąccy postanowili przeprowadzić się do Proszowic, gdzie zamieszkali w centrum miasta w rodzinnym domu Genowefy Łąckiej z domu Łakomskiej. Po niespełna roku, z powodu złego stanu zamieszkanego domu, zostali przesiedleni do nowo wybudowanych bloków przy ulicy Kopernika w Proszowicach. W 1975 roku ukończył dwuletnie policealne studium budowlane w Krakowie, po którym uzyskał pracę w urzędzie gminy w Proszowicach w biurze projektowym.

     Szeregowy Tadeusz Łącki ps. Chomik zmarł 26 lipca 2008 roku w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym, który miał miejsce przy ulicy Krakowskiej w Proszowicach. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Proszowicach.

Został on wyróżniony między innymi: Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Armii Krajowej, medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, odznaką pamiątkową Akcji "Burza", odznakę Weterana Walk o Niepodległość.

Biogram sporządzony na podstawie wspomnień Jerzego i Mirosławy Łąckich.

opracowanie: schronyproszowice.pl - Mateusz Serwatowski   

(fot. archiwum rodzinne)

ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
  1. Włodzimierz Rosłoniec; Grupa "Krybar" Powiśle 1944; Warszawa 1989

  2. schornyproszowice.pl
  3. 1944.pl
  4. sppw1944.org
  5. pl.wikipedia.org
  6. genealodzy.pl



idź do góry powrót


23  listopada  sobota
24  listopada  niedziela
25  listopada  poniedziałek
26  listopada  wtorek
DŁUGOTERMINOWE:


PRZYJACIELE  Internetowego Kuriera Proszowskiego
strona redakcyjna
regulamin serwisu
zespół IKP
dziennikarstwo obywatelskie
legitymacje prasowe
wiadomości redakcyjne
logotypy
patronat medialny
archiwum
reklama w IKP
szczegóły
ceny
przyjaciele
copyright © 2016-... Internetowy Kurier Proszowski; 2001-2016 Internetowy Kurier Proszowicki
Nr rejestru prasowego 47/01; Sąd Okręgowy w Krakowie 28 maja 2001
Nr rejestru prasowego 253/16; Sąd Okręgowy w Krakowie 22 listopada 2016

KONTAKT Z REDAKCJĄ
KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ         KONTAKT Z REDAKCJĄ