Nasi biedni emigranci na Podgórzu mieli także obiad, ale zupełnie inny...
Barbara Mieroszewska z Wilczków, herbu Poraj

herb Poraj (fot. pl.wikipedia.org)

Dalewice, 11-09-2017

Barbara z Wilczków Mieroszewska herbu Poraj. Żona Jacka Piotra Mieroszewskiego - senatora Wolnego Miasta Krakowa i właściciela Dalewic. Urodzona w Maciejowicach 1777 roku - zmarła w Dalewicach dnia 8 grudnia 1845 r.

     Była córką Wincentego, wychowanka i koniuszego rodziny Wielopolskich w Warszawie, uczestnika konfederacji barskiej i Tekli z Bniewskich - Wilczek. Pochodziła z patriotycznej i szanowanej rodziny. Wychowywała się w domu pani Potockiej, starościny kaniowskiej. Wraz z jej córką, Marianną, później Masłowską. Miała pięciu braci, z których czterech zginęło w walce, a piąty, Michał popełnił samobójstwo, odmawiając wstąpienia na służbę carowi rosyjskiemu jako króla Polski.

     Działała w Towarzystwie Dobroczynności św. Salomei w Krakowie. Prowadziła kwesty i zbiórki na rzecz ubogich i weteranów wojen napoleońskich i powstańców listopadowych. Tak opisuje filantropijną postawę swej matki, Helena z Mieroszewskich Darowska: Nasi biedni emigranci na Podgórzu mieli także obiad, ale zupełnie inny. Panie krakowskie, miedzy nimi mama, dowiedziawszy się o panującym tam głodzie, każą gotować u siebie i co dzień ciepłą strawę posyłają. Dzisiaj mieli barszcz z kaszą i groch z kapustą, chleb z serem i piwo.

     Także zaznacza dodatkową umiejętność, fantazji fryzjerskich: Mama nasza ma szczególny talent do tego rodzaju upinania, i nie tylko że na każdym balu ma kok inaczej upięty i zawsze bardzo ładnie. Różne przyjaciółki proszą ją o upinanie i biedna mama przed każdym balem zapracowana tym rodzajem przysługi przyjacielskiej.

Wzorowa matka trzech córek: Antoniny Nowosielskiej (1817-1892), Lucyny Mieroszewskiej (1818-1893) - nauczycielki i pisarki, która posiada własną biografię w IKP. Oraz Heleny Darowskiej - autorki pamiętnika.

     Barbara Mieroszewska spoczywa na "starej" części - (po prawej stronie od bramy wejściowej) - cmentarza parafialnego w Niegardowie. Dokładne miejsce pochówku nie zostało jeszcze zlokalizowane, ale wkrótce to nastąpi. Bowiem, w tej sprawie pojawiają się nowe przesłanki, które muszą być przez dodatkowe badania potwierdzone.

płyta nagrobna Barbary z Wilczków Mieroszewskiej (fot. zbiory autora)


Społeczny Opiekun Zabytków - Marcin Szwaja   


ŹRÓDŁA, BIBLIOGRAFIA:
  1. Bonawentura Potocki z Kochanowa; Wincenty Wilczek i pięciu jego synów; Warszawa 1907
  2. Helena z Mieroszewskich - Darowska; Dwa lata moich wspomnień z życia krakowskiego 1836-1837 oraz Uwagi i wspomnienia z życia towarzyskiego w Krakowie 1831-1837 r. (dodatek)

  3. Archiwum Państwowe w Kielcach
  4. zbiory własne

Artykuł pochodzi ze strony: Internetowego Kuriera Proszowskiego
Zapraszamy: https://www.24ikp.pl/skarby/ludzie/zwykli/m/mieroszewska_barbara/art.php