Dawni właściciele Czuszowa

facebook

Dzisiaj jest sobota, 23 listopada 2024 r. (328 dzień roku) ; imieniny: Adeli, Felicyty, Klemensa

serwis

wydarzenia

informacje

skarby Ziemi Proszowskiej

Redakcja

tv.24ikp.pl

działy autorskie

ludzie ZP

miejsca, obiekty itp.

felietony, opracowania

ludzie Rzeczpospolitej Partyzanckiej 1944

"katyńczycy"

serwis IKP / Skarby Ziemi Proszowskiej / ludzie ZP / "zwykli - niezwykli" / Dawni właściciele Czuszowa

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie postaci, macie propozycję innych osób związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym artykule; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Dawni właściciele Czuszowa
Trzebińscy herbu Awdaniec

herb szlachecki Abdank, inaczej Awdaniec
(fot. pl.wikipedia.org)

12-01-2016

     Ignacy Aleksy Szylchra Trzebiński herbu Awdaniec, ur. około 1750 roku, zm. 1838 r. Kawaler orderu świętego Stanisława, godność szambelana piastował od 1777 roku, dziedzic Czuszowa z Czuszówką i Ignacewem w powiecie proszowskim. Był synem Adama Ignacego Trzebińskiego i Barbary z Szembeków.

     Żoną Ignacego Aleksego była Teresa hrabina Jabłonowska z Jabłonowa herbu Grzymała, ur. w kwietniu 1760 r., zm. dnia 14 października 1826 r. w Czuszowie, pochowana w Pałecznicy. Była córką Rocha Jabłonowskiego, kasztelana wiślickiego i Katarzyny z Ossolińskich, starościanki nurskiej.

     Maria z Trzebińskich Sołtykowa, autorka sławnego "Autoportretu" napisanego w Czuszowie i dwóch tomów pamiętników, w których wielokrotnie wzmiankowana jest ta miejscowość. Przyszła na świat 2 lutego 1793 r. zakończyła życie 14 czerwca 1814 roku, mając zaledwie 21 lat. Pochowana przy kościele w Pałecznicy. Była żoną Władysława Sołtyka.

kamienica Trzebińskich Sławkowska 10 Kraków
(fot. zbiory autora)

W XIX wieku właścicielem Czuszowa był: Teofil Łazarz Joachim Szylchra Trzebiński herbu Awdaniec (brat Marii z Trzebińskich Sołtykowej), były oficer wojsk polskich, właściciel Czuszowa, ur. 1796 zmarł 21 lipca 1867 roku w Czuszowie. A także druga tablica wotywna znajduje się na murze kościoła w Stradowie. Pochowany został na cmentarzu w Pałecznicy, gdzie do 2007 roku można było znaleźć jego grób. Teraz mogę tylko domniemywać, że pod jednym z trzech pomników spoczywa ten nasz żołnierz. Dlatego, że tablice, na których znajdowały się napisy są oderwane, a nigdzie ich w pobliżu nie znalazłem. Przykre! Ale śmiem przypuszczać że mogły stać się łupem cmentarnych rabusiów, ze względu na ich dużą wartość.

Pałecznica, jeden z domniemanych grobów Teofila Trzebińskiego [pomnik z lewej - tablice wyrwane, zaginęły]
(fot. zbiory autora)

Miławczyce - pomnik Józefa Trzebińskiego
(fot. zbiory autora)

     Miławczyce - parafia pw. św. Bartłomieja, Stradowie oraz Bieglów parafia św. Marii Magdaleny w Dzierążni, (powiat Kazimierza Wielka). Te dwie wsie, od XVIII wieku są własność: Józefa Tomasza Ignacego Szylchry-Trzebińskiego - (brat Marii z Trzebińskich Sołtykowej). Urodzony w 1794 - zm. 1873 roku. Po jego śmierci właścicielem dóbr jest jego syn, Józef Maksymilian Szylchra Trzebiński żył w latach 1845 - 1906, (wnuk Marii z Trzebińskich Sołtykowej).

     Na rozwidleniu dróg w Miławczycach stoi figura z tajemniczą symboliką, poświęcona temu dziedzicowi, który to zmarł na rodzinnym zagonie. Był jednym z najlepszych hodowców koni w guberni kieleckiej. A na dowód tego, że kochał te zwierzęta, a one to wyczuwały, świadczy to zdjęcie. Na którym widać tę "miłość i pasję": źrebaka i pana. Fotka została wykonana w Miławczycach 16 grudnia 1903 roku, na trzy lata przed śmiercią Józefa Trzebińskiego.

     Istnieje także obraz namalowany przez Franciszka Pułaskiego - "Wyścig konny w Pławnie". Tam Józef Trzebiński (1 od prawej, obok przeszkody) zajmuje stanowisko startera, sędziego. Jeździec na koniu drugi od prawej to Adolf Józef Bocheński z Czuszowa.

     W 1868 r. Czuszów nabył Franciszek Izydor Bocheński herbu Rawicz (1824-1897 r). I tutaj kończy się obecność rodu Trzebińskich na Ziemi Proszowskiej. Od dawna już zapomniani, lub w ogóle nieznani, wreszcie przyszła pora, by wspomnieć ich imiona i nazwiska.