Kościół parafialny w Proszowicach

facebook

Dzisiaj jest sobota, 23 listopada 2024 r. (328 dzień roku) ; imieniny: Adeli, Felicyty, Klemensa

serwis

wydarzenia

informacje

skarby Ziemi Proszowskiej

Redakcja

tv.24ikp.pl

działy autorskie

ludzie ZP

miejsca, obiekty itp.

felietony, opracowania

atrakcje przyrodnicze

skarby utracone

inne...

serwis IKP / Skarby Ziemi Proszowskiej / miejsca, obiekty... / kościoły / Kościół parafialny w Proszowicach

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie ciekawych miejsc, obiektów, macie propozycję innych związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym materiale; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

historia kościoła - parafii

Kościół parafialny w Proszowicach
pw. Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela

(fot. internet)

Proszowice, 2002

Jan Chrzciciel - nasz patron (życorys)

Imię Jan pochodzi z hebrajskiego: Johhanan i znaczy "Bóg jest łaskawy" oraz "Jahwe się zmiłował". Święty Jan Chrzciciel jest jednym z najbardziej czczonych świętych. Z wszystkich świętych żyjących w czasach Pana Jezusa jest też najlepiej znany. Pismo św. mówi o nim więcej niż o którymkolwiek innym świętym. Dlatego też i wiedza nasza o nim jest większa niż na przykład o apostołach. Św. Jan Chrzciciel odegrał wyjątkową rolę w dziejach Odkupienia. Był zapowiadany przez proroków jako ten, który przygotuje drogę Panu i do dzisiaj czcimy go przede wszystkim właśnie w tej roli.

Jan był synem kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Maryi. Jego narodzenie zwiastował ojcu anioł Gabriel, ukazując mu się podczas składania ofiary kadzielnej. Zapowiedział też Zachariaszowi, że dziecko ma otrzymać imię Jan. Już w łonie matki spotkał się pierwszy raz z Jezusem, kiedy to Maryja odwiedziła Elżbietę. Wtedy Elżbieta została

(fot. internet)

napełniona Duchem Świętym, co tradycja tłumaczy, że Jan również został napełniony łaską uświęcającą, a więc uwolniony od grzechu pierworodnego. Urodził się pół roku wcześniej niż Pan Jezus, czyli 24 czerwca prawdopodobnie w miasteczku Ain- Karim, leżącym 7 km na zachód od Jerozolimy (było to miejsce zamieszkania Zachariasza i Elżbiety; tak podaje tradycja). Jak podaje Ewangelia, a potwierdza tradycja, Jan wiódł samotne życie pustelnicze. Dziś uważa się, że dorastał i wychowywał się wśród esseńczyków, którzy mieli swoją kolonię w Qumran, na Pustyni Judzkiej, nad brzegiem Morza Martwego. Kiedy miał około 30 lat, wystąpił publicznie i zaczął nauczać.

Był mężem surowym, głosił nawrócenie i powrót do życia zgodnego z nakazami religii; zapowiadał bliskie przyjście Królestwa Niebieskiego. Ewangelia mówi, że św. Jan zwykle ubierał się w skóry wielbłądzie, a jego codziennym posiłkiem była szarańcza oraz miód leśny. Jan Chrzciciel również, tak jak i Jezus, miał grono swoich uczniów, z których niektórzy po jego śmierci przystąpili do Jezusa. Garnęły się do niego cała Jerozolima, Judea i okolice nad Jordanem. Jan na znak pokuty i nawrócenia udzielał ludziom chrztu w Jordanie. Kiedy pytano go, czy przypadkiem nie on jest zapowiadanym Mesjaszem, odpowiadał, że nie, Mesjasz, któremu nie jest godzien nosić sandałów, już nadchodzi. Mówił, że on chrzci jedynie wodą, ale po nim przyjdzie Ten, który chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

(fot. internet)

Pewnego dnia stanął Mesjasz przed Janem i poprosił go o chrzest. Działalność Jana obserwowała starszyzna żydowska. Zajęli jednak wyczekujące stanowisko z uwagi na popularność Jana wśród ludu. Naraził się jednak królowi Herodowi Antypasowi, któremu publicznie i w oczy zarzucał niemoralne życie, potępiał za odebranie żony bratu. Jeszcze większego wroga miał w Herodiadzie, czyli owej żonie, która myślała, jak go zgładzić. Herod uwięził Jana w twierdzy Macheront, nie odważył się go jednak wydać na śmierć, bał się bowiem ludu, który uważał Jana za proroka. Herodiada jednak postawiła na swoim.

Na urodzinach Heroda kazała zatańczyć swojej córce Salome, która tak się spodobała Herodowi, że przysiągł dać jej wszystko, o co poprosi. Salome, namówiona przez matkę, poprosiła o głowę Jana Chrzciciela. Herod, związany przysięgą, tym razem uległ i w ten sposób św. Jan Chrzciciel został męczennikiem.

logo IKP - 2001 (fot. red.)

logo IKP - 2009 (fot. red.)

Kult św. Jana Chrzciciela należy do najdawniejszych. Od IV wieku powstawały kościoły ku jego czci. Najsławniejszym jest Bazylika św. Jana na Lateranie w Rzymie, pierwotnie katedra papieży. Przy tym kościele mieli papieże swoją siedzibę, zanim przenieśli ją do Watykanu. Do najgłośniejszych sanktuariów św. Jana należała też bazylika, wystawiona ku jego czci w Damaszku przez cesarza Teodozego I Wielkiego (379-395). Dzisiaj jest to meczet turecki. W jego zachodniej części znajduje się marmurowy grobowiec, mający według tradycji zawierać głowę św. Jana (Turcy bowiem czczą św. Jana jako jednego z proroków). Pod Jerozolimą, na miejscu domku świętych Elżbiety i Zachariasza stoi dziś kościół. O popularności św. Jana świadczy także i to, że aż kilkadziesiąt miast szczyciło się posiadaniem jego relikwii. Nie były wprawdzie prawdziwe, ale dowodziły kultu świętego.

Św. Jan Chrzciciel jest patronem kowali i misjonarzy, tkaczy, krawców, kuśnierzy, garbarzy, farbiarzy, siodlarzy, właścicieli winnic, oberżystów, bednarzy, kominiarzy, stolarzy, architektów, murarzy, kamieniarzy, pasterzy, rolników, muzyków, tancerzy, pieśniarzy, abstynentów; jest opiekunem winnic, zwierząt domowych, owiec i baranów; wzywany w przypadku padaczki, bólu głowy, chrypy, zawrotów głowy, chorób dzieci, w trwodze, w przypadku gradobicia. Jest także patronem Florencji, Malty, Burgundii, Prowansji, Amiens oraz archidiecezji warszawskiej. Przyjęli go także za patrona karmelici i maltańczycy (joannici).

opracował: Konrad Solarz

historia kościoła - parafii