Kościół parafialny w Wrocimowicach

facebook

Dzisiaj jest sobota, 23 listopada 2024 r. (328 dzień roku) ; imieniny: Adeli, Felicyty, Klemensa

serwis

wydarzenia

informacje

skarby Ziemi Proszowskiej

Redakcja

tv.24ikp.pl

działy autorskie

ludzie ZP

miejsca, obiekty itp.

felietony, opracowania

atrakcje przyrodnicze

skarby utracone

inne...

serwis IKP / Skarby Ziemi Proszowskiej / miejsca, obiekty... / kościoły / Kościół parafialny w Wrocimowicach

	pomóżcie!!! ;)
	Jeżeli posiadacie informacje, materiały dotyczące prezentowanych w Serwisie ciekawych miejsc, obiektów, macie propozycję innych związanych z Ziemią Proszowską, albo zauważyliście błędy w naszym materiale; prosimy o kontakt! skarby@24ikp.pl. Inne kontakty z nami: TUTAJ! Redakcja IKP

O G Ł O S Z E N I A

historia kościoła - parafii

galeria grafik

Kościół parafialny w Wrocimowicach
pw. św. Andrzeja Apostoła

(fot. Wojciech Marzec)

Wrocimowice, 16-12-2008

     Pierwsze wzmianki o drewnianym kościele pochodzą z 1326 r. Z Wrocimowic pochodził chorąży krakowski Marcin Wrocimowski, słynny uczestnik bitwy grunwaldzkiej. Jest on uważany za fundatora kolejnego zapewne też drewnianego kościoła pw. św. Andrzeja Apostoła jako wotum za zwycięstwo króla polskiego w wielkiej bitwie pod Grunwaldem.

     Wieś przechodziła w różne ręce; jej właścicielami byli Wielogłowscy, potem Oraczewscy. Ostatni jej właściciel żupnik krakowski Mikołaj Koryciński zapisał Wrocimowice oraz Racławice Andrzejowi Batoremu generałowi bożogrobców.

     Rozwój parafii związany jest z datą 1593 r., kiedy to Mikołaj Koryciński, właściciel wioski Wrocimowice, przekazał ją kardynałowi Andrzejowi Batoremu, administratorowi biskupstwa warmińskiego i prepozytowi miechowitów. Osada przeszła pod zarząd miechowitów, którzy wybudowali tu swój dwór i budynki parafialne. Parafia Wrocimowice musiała być ważna dla zakonu miechowitów, skoro długie lata, aż do 1742 r. proboszczem był tu ks. Dembian Dembiński, doktor filozofii i doradca kapituły generalnej miechowitów.

     Następca ks. Dembińskiego, Paweł Józef Zaczyński podjął decyzję o wybudowaniu nowej, większej i okazalszej świątyni. Dzieła podjął się dopiero w 1748 r. ks. dr Jakub Radliński. Po sześciu latach nowy kościół ukończono. Konsekracja miała miejsce już w następnym stuleciu - w 1887 r. bp Tomasz Kuliński poświecił świątynię. Okazała świątynia jest chlubą tutejszej wspólnoty parafialnej od pokoleń.

     Kościół jest jednonawowy i czteroprzęsłowy, orientowany z dwoma dobudówkami nadającymi zewnętrznemu zarysowi kościoła kształt krzyża. Wyposażenie kościoła posiadają cechy barokowe i wczesnorokokowe. Główne wejście, od zachodu, umieszczone jest na wprost rokokowego ołtarza z drugiej połowy XVIII w.

     Główny ołtarz tworzy kompozycja trzech dużych rozmiarów obrazów pochodzących. W centralnej części ołtarza umieszczony jest obraz św. Andrzeja Ap. (namalowany w latach 1850-1860 przez Wincentego Wodzinowskiego), a po bokach Przemienienia Pańskiego i Wniebowzięcia Matki Bożej (namalowany wg obrazu hiszpańskiego malarza Bartolome Esteban Murillo z XVII w.).

     Boczne rokokowe ołtarze, powstały w drugiej poł. XVIII w. Umieszczono w nich obrazy przedstawiające św. Jana Chrzciciela i św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus.

     Na uwagę zasługuje także rokokowa ambona oraz dwa zachowane, również rokokowe konfesjonały. Transept znajdujący się przy prezbiterium kończą z obu stron rokokowe ołtarze, a w nich barokowe obrazy: cud św. Jana Kantego z dzbankiem i Matka Boża Szkaplerzna. Obraz MB Szkaplerznej zasłaniany jest kopią obrazu Zwiastowanie - Giovani Baptisto Pittoniego.

     Podziały wewnętrzne ścian uzyskano za pomocą parzystych lub zdwojonych pilastrów, belkowania i ślepych arkad. Zastosowano sklepienia kolebkowe z lunetami, na gurtach. Fasada frontowa kościoła ma dwie kondygnacje ze szczytem ujętym wolutami. Podziały uzyskano za pomocą parzystych i zdwojonych pilastrów oraz belkowania i gzymsów. Ściany boczne o podziałach ramowych. Wieżyczka umieszczona w środku dachu kościoła ma sygnaturkę barokową.

     Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej. Zbudowana jest na planie kwadratu o pochyłych ścianach, z nadwieszoną izbicą i dachem namiotowym, zwieńczonym ośmioboczną wieżyczką z kopułką. Dzwon odlany został w 1530 r.

     Kościół św. Andrzeja ma nadal szczęście do dobrych gospodarzy. Wielkie zasługi w prowadzonych pracach remontowych ma ks. kan. Mieczysław Mańka, poprzedni proboszcz. To dzięki jego zaangażowaniu i ofiarności wiernych na kościele zrobiono nowy dach i przykryto go blachą miedzianą, uporządkowano otoczenie kościoła, poprawiono i odnowiono mur cmentarza przy kościele i odrestaurowano ołtarze. Wybudowano także nową plebanię i budynki gospodarcze - podkreśla obecny proboszcz ks. Ryszard Witek, który pracuje w parafii od 1998 r.

     Razem z wiernymi ks. Witek kontynuuje rozpoczęte prace i podejmuje nowe inwestycje. W ostatnim czasie odnowiono polichromię wnętrza świątyni i zewnętrzną elewację, wykonano nowe nagłośnienie, poprawiono i uzupełniono ogrzewanie. Odrestaurowano wszystkie ławki i drzwi do kościoła i zakrystii. Świątynię chroni nowe zabezpieczenie antywłamaniowe. Ostatnio zaś odnowiono wszystkie naczynia liturgiczne. Dzięki współpracy z wójtem gminy Radziemice kościół zyskał zewnętrzne oświetlenie. Wyburzono stary budynek organistówki i zrobiono nowy parking dla samochodów.

opracowanie: Andrzej Solarz