Władysławowo - "Letnia stolica Polski"

Dzisiaj jest niedziela, 18 listopada 2024 r. (322 dzień roku) ; imieniny: Klaudyny, Romana, Tomasza

serwis

wydarzenia

informacje

skarby Ziemi Proszowskiej

tv.24ikp.pl

W.Nowiński - wrześniowe...

Magda K.-G. - prawo dla...

serwis IKP / działy autorskie / zachwyćmy się... (A.Powidzki) / Władysławowo - "Letnia stolica Polski"

O G Ł O S Z E N I A

godzinowa 45 dni

Władysławowo - "Letnia stolica Polski"

herb Władysławowa
(źródło: heraldicall.com)

Proszowice, 12-08-2021

     Władysławowo jest najbardziej wysuniętym na północ miastem w Polsce. Historia powstania miasta jest silnie związana Wielką Wsią - małą miejscowością rybacką oraz otaczającymi ją wioskami Cetniewo i Poczernino. 1 lipca 1952 roku Wielka Wieś, Hallerowo i osada przyportowa zostały ze sobą administracyjnie połączone w nową jednostkę administracyjną - gminę Władysławowo, której cały obszar 30 czerwca 1963 roku otrzymała prawa miejskie i nazwę miasto Władysławowo.

     Władysławowo pretenduje do miana jednego z głównych wczasowisk na Wybrzeżu. Miejscowość charakteryzuje klimat morski o leczniczych właściwościach i powietrze nasycone intensywnym zapachem jodu. Woda w Bałtyku na wysokości Władysławowa, od lat uchodzi za najczystszą na Pomorzu.

     Władysławowo przyciąga pięknymi czystymi szerokimi plażami pokrytymi drobnym, białym piaskiem bez kamieni i urządzonymi na nich kąpieliskami oraz rybimi przysmakami, bowiem nie przypadkiem królewski łosoś znalazł się w jego herbie. To raj dla sportowców wyczynowych, którzy przygotowują się w cetniewskim ośrodku do olimpiad, mistrzostw Europy i Świata, a także są tu wymarzone warunki do uprawiania dyscyplin pływackich, windsurfingu oraz jachtingu. Władysławowo nazywane jest często "Letnią stolicą Polski". Poznajmy to urokliwe miejsce o współczesnym charakterze z nutką przeszłości i niepowtarzalnym klimacie.

***

Klęska Niemiec w I wojnie światowej spowodowała, że po około 147-letniej niewoli, na mocy postanowień pokojowego traktatu wersalskiego z 28 czerwca 1919 roku Polska odzyskała niewielki skrawek zaniedbanego gospodarczo wybrzeża Bałtyku, około 147 km morskiej linii brzegowej - łącznie z linią brzegową Półwyspu Helskiego. Na otrzymanym skrawku wybrzeża znajdowała się Wielka Wieś, dla której był to początek największego w historii rozwoju.

17 stycznia 1920 roku oddziały Wojska Polskiego Frontu Pomorskiego pod dowództwem generała Józefa Hallera wkroczyły na Pomorze, żeby w sposób pokojowy i planowy przejąć od Niemców przyznany Polsce fragment Pomorza. (Więcej o tym wydarzeniu można przeczytać na stronie IKP 24 z dnia 08.02.2017 r., artykuł "Zaślubiny Polski z Bałtykiem - Puck 1920").

Władysławowo, pomnik gen. Józefa Hallera odsłonięty w sierpniu 1995 r., pomnik przedstawia generała w mundurze galowym siedzącego na głazie obmywanego przez fale Bałtyku, na pomniku widnieje napis: DLA CIEBIE POLSKO I DLA TWEJ CHWAŁY gen JÓZEF HALLER
(fot. Andrzej Powidzki)

RYBACY KASZUBSCY POKAZUJĄ JÓZEFOWI HALLEROWI POLSKIE MORZE

Współczesna historia Władysławowa rozpoczęła się z chwilą zaślubin Polski z Bałtykiem 10 lutego 1920 roku. Ceremonia zaślubin odbyła się Pucku.

Władysławowo, tablica pamiątkowa, obok kapitanatu portu, umieszczona w 100. rocznicę wypłynięcia gen. J. Hallera pod białą-czerwoną banderą na wody polskiego morza
(fot. Andrzej Powidzki)

Władysławowo, napis na tablicy
(fot. Andrzej Powidzki)

     Następnego dnia po zakończeniu uroczystości w Pucku - 11 lutego 1920 roku, generał Józef Haller wraz z osobami towarzyszącymi wyruszył na objazd polskiego Wybrzeża Bałtyku. Najważniejszym punktem tej wizytacji było spotkanie z rybakami kaszubskimi w Wielkiej Wsi.

     Dzień wcześniej proboszcz ze Swarzewa ks. Wojciech Pronobis (ur.26.08.1878 - zamordowany 08.11.1939 r. w Piaśnicy - zwanej Katyniem Pomorskim), zaproponował generałowi odbycie rejsu kutrem rybackim z Wielkiej Wsi pod Rozewie, co zostało z radością przyjęte.

     Jedynym motorowym kutrem rybackim należącym do Polaka - szypra Jakuba Myślisza, była niewielka jednostka (12 metrów długości) o niemieckiej nazwie "See Stern" ("Gwiazda Morza"), która cumowała w Helu.

     Jakub Myślisz musiał dotrzeć do niej z Pucka pieszo, a następnie w zalodzonym basenie portu wyciąć drogę na morze, co zajęło mu czas aż do świtu. Mimo to, około południa zdążył zakotwiczyć "Gwiazdę Morza" na morzu przy Wielkiej Wsi, jeszcze przed przybyciem delegacji. Tutaj do szypra dołączyli pozostali członkowie załogi, którzy wspólnie przystroili kuter zielonymi girlandami. Na pokład dotarła również paczka z biało-czerwoną flagą, którą w nocy uszyła żona szypra Anna Myślisz.

     Powitanie delegacji w Wielkiej Wsi odbyło się u zbiegu dróg z Rozewia do Pucka. Generałowi w wyprawie do Wielkiej Wsi towarzyszyła tylko mała grupka osób. Wśród nich byli: generał Robert Lamezan, kontradmirał Kazimierz Porębski, wojewoda Stefan Łaszewski, oficerowie: Henryk Bagiński, Stefan Iwanowski i artysta malarz Julian Fałat. W czasie serdecznego powitania przez wójta Leona Torlińskiego udekorowano gości wieńcami z igliwia.

     Następnie wszyscy udali się pieszo przez wydmy na plażę, gdzie czekali rybacy ubrani w skórznie (pierwotna nazwa butów z cholewami) i ubrania sztormowe oraz łodziami wiosłowymi. Goście do łodzi zostali przez rybaków przeniesieni na plecach (na barana). Łodzią wszyscy dopłynęli do zakotwiczonego kutra "Gwiazda Morza". Rejs rozpoczął się od wciągnięcia przez Jakuba Myślisza na grotmaszt biało-czerwonej flagi - po raz pierwszy na polskim, odzyskanym Bałtyku. Dlatego wydarzenie to jest uznawane za pierwszy symboliczny morski rejs pod polską banderą.

Wielka Wieś (obecnie Władysławowo), generał Józef Haller w otoczeniu rybaków kaszubskich przed pierwszym pełnomorskim rejsem pod polską banderą 11.02.1920 r.
(źródło: NAC - Muzeum Ziemi Puckiej)

     W trakcie rejsu po Bałtyku gospodarz, wójt Wielkiej Wsi Leon Torliński przedstawił generałowi propozycję sprzedaży jego nadbrzeżnych gruntów z pomysłem wykorzystania ich do celów letniskowych i zdrowotnych, a także krajobrazowych.

     Transakcja została sfinalizowana, ale przez podpułkownika Henryka Bagińskiego, który też uczestniczył w rejsie. Ten przedsiębiorczy oficer zakupiony teren (20 hektarów ziemi) sparcelował, by stworzyć pierwsze, polskie letnisko nadmorskie, któremu na cześć generała nadano nazwę "HALLEROWO".

     Głównymi nabywcami poszczególnych parceli byli przedstawiciele ówczesnych elit wywodzących się z kręgów politycznych, kulturalnych i naukowych. Jako pierwszy powstał domek letniskowy gen. Józefa Hallera tzw. "Hallerówka".

Władysławowo, budynek "Hallerówka" - był domkiem letniskowym gen. J. Hallera, obecnie Oddział Muzeum Ziemi Puckiej im. Floriana Ceynowy w Pucku
(fot. Andrzej Powidzki)

Po nim wybudowano okazałe domy wczasowe i pensjonaty min.: "Warszawianka" - rodziny Bagińskich, "Solmare" - Wandy Andrzejewskiej, "Sienkiewiczówka". Obok osób prywatnych parcele kupowały też przedsiębiorstwa i instytucje państwowe, wśród nich Towarzystwo Akcyjne "Dom Bankowców" oraz Ministerstwo Kolei Żelaznych. Na ich terenie rozpoczęto budowę dużych ośrodków wypoczynkowych dla pracowników.

HALLERÓWKA - DZISIAJ ODDZIAŁ MUZEUM ZIEMI PUCKIEJ

Drewnianą willę należącą do gen. Józefa Hallera i jego rodziny nazywaną popularnie "Hallerówką" wybudowano w 1924 roku. Dała ona początek letnisku, które na cześć Błękitnego Generała - Józefa Hallera nazwano Hallerowo (dzisiaj dzielnica Władysławowa). "Hallerówka" do 1939 r. była miejscem wypoczynku właścicieli oraz bliskich im osób.

Władysławowo, Hallerówka - Muzeum, zrekonstruowany gabinet gen. J. Hallera
(fot. Andrzej Powidzki)

Z okresu międzywojennego historia "Hallerówki" kryje ciekawy epizod. W latach 20-tych generałowie: Józef Haller i Tadeusz Rozwadowski przystąpili jako udziałowcy do założonego Związku Hallerczyków Zrzeszenia Pracy Spółdzielni Zarobkowej, której głównym celem miało być zdobycie środków dla żołnierzy pozostających bez pracy. Niestety spółka upadła, główni jej udziałowcy popadli w ogromne długi, a Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie, który udzielił im kredytu zajął nieruchomość - "Hallerówkę". Przyjaciele i towarzysze broni generała zawiązali Komitet Obywatelski Wykupu Hallerowa, który zbierał składki na wykup budynku. Ostatecznie nieruchomość wraz z "Hallerówką" nabył Zarząd Chorągwi Wielkopolskiej Związku Hallerczyków, który następnie dokonał aktu darowizny budynku na rzecz syna Józefa Hallera - Eryka. W ten sposób "Hallerówka" pozostała nadal w rękach rodziny de Hallenburg Haller do roku 1939.

Władysławowo, Hallerówka - Muzeum. Płaskorzeźba Orła Polskiego wykonana przez żołnierza armii gen. J. Hallera - Francja 1919 r., oraz pierścień wykonany z okazji 70. rocznicy Zaślubin z Morzem
(fot. Andrzej Powidzki)

Po II wojnie światowej obiekt przeszedł w zarząd Miasta Władysławowa (użytkowany był jako mieszkanie komunalne i ulegał dewastacji), a następnie w 1981 r. stał się siedzibą Nadmorskiego Parku Krajobrazowego. Utworzono wówczas pierwszą izbę pamięci poświęconą osobie Błękitnego Generała, którą w 2000 r. przekształcono w Centrum Pamięci gen. Józefa Hallera i Błękitnej Armii.

Władysławowo, Hallerówka - Muzeum, słupek zaślubinowy, Puck 1980 r. - jest to trzeci z kolei słupek
(fot. Andrzej Powidzki)

W czerwcu 2013 r. "Hallerówka" została oddziałem Muzeum Ziemi Puckiej im. Floriana Ceynowy w Pucku. W skład kompleksu wszedł również "Błękitny Domek" - tzw. "Adiutantówka" - należący pierwotnie do kapitana Jana Dworzańskiego - adiutanta gen. Józefa Hallera.

Władysławowo, "Błękitny Domek", tzw. Adiutantówka, domek letniskowy Jana Dworzańskiego - adiutanta generała J. Hallera
(fot. Andrzej Powidzki)

Obecne w budynku "Hallerówki" znajdują się wystawy stałe:

"Dla Ciebie Polsko i dla Twej Chwały. Życie i służba gen. Józefa Hallera (1873-1960)", na którą składają się głównie pamiątki związane z osobą generała oraz żołnierzami Błękitnej Armii. Do najcenniejszych należą przedmioty osobiste generała podarowane przez jego synową Izabellę Haller.

Władysławowo. Hallerówka - Muzeum, ekspozycja przedstawia m.in.: Sztandar Związku Hallerczyków Sambor, przed 1939; mundur żołnierza Błękitnej Armii - rekonstrukcja; sztylpy oficerskie, skórzane - element umundurowania wojsk gen. J. Hallera ok.1920 r.; bagnet i ładownicę do karabinu Lebel - wykorzystywany w Armii Hallera; chlebak z ok. 1920 r.
(fot. Andrzej Powidzki)

"Augustyn Necel (1902-1976). Rybak, pisarz i gawędziarz kaszubski", na którą składa się zrekonstruowany gabinet autora w całości przeniesiony z domu rodzinnego. Dopełnieniem ekspozycji jest zbiór pamiątek osobistych oraz bogaty księgozbiór pisarza.

Hallerówka - Muzeum, zrekonstruowany gabinet Augustyna Necela
(fot. Andrzej Powidzki)

"Leon Golla - wyrzeźbiony rybacki świat", ekspozycja przybliża warsztat pracy rzeźbiarza z Wielkiej Wsi, który w drewnie utrwalił historię kaszubskich rybaków. Stworzone w surowym drewnie lipowym figury i sceny rodzajowe przypominają charaktery ludzi pracujących na morzu.

zrekonstruowana pracownia Leona Golli
(fot. Andrzej Powidzki)

ROZWÓJ LETNISKA HALLEROWO

Atrakcyjne położenie, malowniczość terenu, bliskość otwartego morza i zatoki, plaże oraz dobra komunikacja kolejowa stwarzały bardzo dobre warunki dla letniego wypoczynku oraz kuracji. Tak więc, lata międzywojenne upływały pod znakiem szybkiego rozwoju letniska Hallerowo, co wpływało ożywiająco na gospodarkę osady i pobudzało do jej rozwoju. Uzupełnienie tworzącej się bazy turystycznej stanowiły pobliskie Cetniewo i Poczernino.

Hallerowo stało się słynnym ekskluzywnym morskim kąpieliskiem, do którego zjeżdżali się znamienici goście, głównie wysocy rangą wojskowi i prominenci tego okresu oraz malarze, poeci, muzycy i pisarze oczekujący na twórczą wenę.

STACJA KOLEJOWA WIELKA WIEŚ - HALLEROWO

Warunkiem rozwoju letniska Hallerowo było zapewnienie sprawnej i dogodnej komunikacji z innymi regionami kraju. W tym celu w Ministerstwie Kolei podjęto decyzję o przeniesieniu w pobliże kąpieliska dotychczasowego przystanku kolejowego "Wielka Wieś".

Wielka Wieś - Hallerowo (obecnie Władysławowo), stacja kolejowa rok 1933
(źródło: NAC, Fotopolska-Eu)

W 1927 r. przystąpiono do budowy nowego dworca kolejowego. Zaprojektowany, reprezentacyjny gmach miał być wizytówką powstającego letniska. Obiekt ukończono w 1929 r. Wzniesiony budynek stacji kolejowej do 1950 r. nosił nazwę Wielka Wieś - Hallerowo. W jego wnętrzu oprócz kas biletowych, obszernej wygodnej poczekalni mieściły się też restauracja dworcowa, kiosk "Ruchu" oraz urząd pocztowy. Dworzec swoje funkcje pełni do dziś.

stacja kolejowa rok 2021
(fot. Andrzej Powidzki)

DOM POLSKIEGO RYBAKA

W pobliżu dworca kolejowego, na granicy Hallerowa i Wielkiej Wsi w 1937 r. przystąpiono do budowy reprezentacyjnego "Domu Polskiego Rybaka" im. generała Gustawa Orlicz-Dreszera". Inicjatorem przedsięwzięcia była organizacja społeczna - Liga Morska i Kolonialna.

Dom Polskiego Rybaka - obecnie restauracja i hotel
(źródło: syg. NAC 1-G-2782a-2)

Gmach oddano do użytku w 1938 r. Stał się on ośrodkiem kulturalno oświatowym, pierwszym tego typu na wybrzeżu. Mieścił liczne pracownie, świetlice do realizacji kursów i kółek zainteresowań, salę kinową, a także bibliotekę, czytelnie, a nawet ośrodek zdrowia. Po II wojnie światowej w budynku znajdowało się kino "Albatros", a obecnie pełni funkcję hotelową - Hotel "Titanic".

PORT RYBACKI "WŁADYSŁAWOWO"

     Do czasu zbudowania portu Władysławowo w 1938 r., działalność rybackiej flotylli opierała się na trzech portach, mieszczących się w obrębie wewnętrznych wód Zatoki Puckiej: Jastarni, Helu i Gdyni. Brak schroniska dla kutrów rybackich oraz portu z bezpośrednim wyjściem na otwarte morze wstrzymywał rozwój polskiego rybołówstwa. Tak, więc zasadniczym celem przystąpienia do budowy portu była potrzeba unowocześnienia polskiego rybołówstwa morskiego, a tym samym i bytu rybaków.

     Za oficjalną datę rozpoczęcia budowy portu w Wielkiej Wsi przyjmuje się 19 marca 1936 roku, gdy wbito w dno morza pierwsze pale falochronów.

     Zakończenie budowy portu nastąpiło zgodnie z wcześniejszymi założeniami w 1938 roku. Na uroczystość otwarcia portu, która odbyła się 3 maja 1938 roku, przybył m.in. wicepremier i minister skarbu Eugeniusz Kwiatkowski, minister przemysłu i handlu Antoni Roman, który przeciął wstęgę. Poświęcenia portu i tablicy pamiątkowej dokonał biskup chełmiński Stanisław Okoniewski. Kapitanem portu został kpt. ż.w. Henryk Borakowski.

     Port otrzymał nazwę Władysławowo na cześć króla Władysława IV, z rozkazu którego wybudowano tutaj (nad morzem) dwa niewielkie forty: "Władysławowo" i "Kazimierzowo", mające za zadanie ochronę polskiego wybrzeża przed inwazją szwedzką.

     Podczas otwarcia portu 3 maja 1938 r., została odsłonięta i poświęcona okolicznościowa tablica, upamiętniająca to wydarzenie. Umieszczona na kamiennym głazie, w pobliżu wejścia na teren portu. Po zajęciu przez Niemców Władysławowa we wrześniu 1939 r. została zniszczona, a głaz zatopiony.

teren portu rybackiego - upamiętniający głaz z tablicą
(źródło: syg. NAC 1-G-2802-7)

napis na tablicy
(źródło: syg. NAC 1-G-2802-8)

Po II wojnie światowej odbudowano założenie portowe i ponownie oddano do dyspozycji rybaków. W 1990 r. na terenie portu umieszczono nowy głaz z tablicą upamiętniającą powstanie i otwarcie portu Władysławowo" w 1938 roku.

Obecnie port we Władysławowie pełni także funkcję turystyczną i rekreacyjną. Od 1994 roku jest otwarty dla turystów. Poza zwiedzaniem istnieje możliwość odbycia rejsu po morzu jednym z kilkunastu kutrów rybackich specjalnie przystosowanych do przewozu turystów.

Władysławowo 2021, port - upamiętniający głaz z tablicą
(fot. Andrzej Powidzki)

napis na tablicy
(fot. Andrzej Powidzki)

INNE ATRAKCJE

O tym, że Władysławowo to idealne miejsce na letnie wakacje nad morzem wiadomo od dawna, ale nie każdy wie, że Władysławowo to nie tylko kąpiele morskie i słoneczne oraz sporty wodne. Miejscowość, może się poszczycić znaczną liczbą ciekawych zabytków, o niektórych wspominałem wcześniej, są i inne obowiązkowe punkty na trasie spaceru po Władysławowie:

"Dom Rybaka" mieszczący obecnie Urząd Miasta i szereg innych instytucji jest największą socrealistyczną budowlą, jaka powstała na Kaszubskim Wybrzeżu. Wznoszono ją w latach 1953 - 1956. Pomysłodawcą wzniesienia rybackiego Pałacu Kultury w którym miał królować przepych (blichtr) był ówczesny minister żeglugi Mieczysław Popiel. Budowa tego kompleksu kosztowała 20,5 mln złotych, co było wówczas olbrzymią sumą, był to luksusowy kaprys ministra.

Władysławowo, Dom Rybaka, obecnie siedziba Urzędu Miejskiego
(fot. Andrzej Powidzki)

Po zmianach politycznych w 1956 r., zdołano skreślić wiele pozycji z kosztorysu, oszczędzając w ten sposób kilka milionów złotych. Po rezygnacji z pełnych zamierzeń projektowych "Dom Rybaka" oddano do użytku w czerwcu 1957 r.

Wieża Widokowa
(fot. Andrzej Powidzki)

Wieża widokowa jest dopełnieniem budynku głównego "Domu Rybaka". Wieża widokowa posiada dwa tarasy: dolny na wysokości 45 metrów n.p.m. (dostępny dla turystów) oraz górny tak zwana "kula" na wysokości 63 metrów n.p.m. (dzisiaj niedostępny dla turystów). Z tarasów mamy rozległy widok na morze i okoliczny ląd. W wieży znajduje się też Muzeum Motyli oraz wystawa Magiczny Zawrót Głowy. Dla rybaków wpływających do władysławowskiego portu spełnia ona również walor nawigacyjny.

Władysławowo, port widoczny z tarasu wieży widokowej
(fot. Andrzej Powidzki)

Aleja Gwiazd Sportu jest jedną z największych atrakcji nadmorskiego Władysławowa. Aleja Gwiazd Sportu powstała w 2000 roku na promenadzie miejskiej w bliskim sąsiedztwie Ośrodka Przygotowań Olimpijskich "Cetniewo" i jest zwierciadłem ponad stuletniej historii polskiego sportu. Na promenadzie od 2000 roku umieszczane są tablice (granitowe bloki) z odlanymi z brązu wmurowanymi gwiazdami na których widnieją nazwiska sportowców, trenerów i innych postaci związanych ze sportem.

Aleja Gwiazd Sportu, gwiazda z nazwiskiem Ireny Szewińskiej
(fot. Andrzej Powidzki)

Latem każdego roku podczas Festiwalu Sportu odbywają się uroczystości honorowania osób zasłużonych dla polskiego sportu i odsłaniane są nowe gwiazdy z udziałem wybitnych i znanych sportowców.

W lipcu 2021 roku na deptaku, naliczyłem 134. odlanych z brązu gwiazd wmurowanych w granitowych płytach. Gwiazdy upamiętniają sylwetki znanych postaci polskiego sportu i nie tylko polskiego, np.: od 2012 r. swoją gwiazdę ma francuski piłkarz Michel Platini. Od 2020 roku z powodu trwającej pandemii wstrzymano kolejne edycje Festiwalu Sportu we Władysławowie.

Aleja Gwiazd Sportu, fontanna "Sportowcom Polskim"
(fot. Andrzej Powidzki)

W 2007 roku, podczas ósmego Festiwalu Sportu przy Alei Gwiazd Sportu odsłonięto nową atrakcję - fontannę wodną z zainstalowanym w kielichu zniczem olimpijskim. Projekt fontanny opracował prof. Wojciech Zabłocki, wybitny architekt obiektów sportowych, niegdyś wspaniały szermierz i olimpijczyk, który również z tej okazji odsłonił na promenadzie swoją gwiazdę.

Fontanna "Sportowcom Polskim" łączy w jedność żywioł ognia i wody. Znicz odpalany jest tylko w wyjątkowych chwilach, takich jak: Festiwal Sportu - czyli w momencie odsłaniania nowych gwiazd, w dniu Święta Zmarłych - gdy przy Alei Gwiazd Sportu odbywa się wieczornica poświęcona nieżyjącym "Gwiazdom" oraz co dwa lata, podczas ceremonii otwarcia i zamknięcia Igrzysk Olimpijskich - letnich i zimowych.

pomnik "Korona Himalajów"
(fot. Andrzej Powidzki)

28 czerwca 2014 roku przy Alei Gwiazd Sportu odsłonięto pomnik "Korona Himalajów". Czternaście skalnych płyt symbolizuje czternaście ośmiotysięczników: Mount Everest, K2, Czo Oju, Broad Peak, Nanga Parbat, Dhaulagiri, Manaslu, Kanczendzonga, Annapurna, Lhotse, Makalu, Sziszapangma, Gaszerbrum I i Gaszerbrum II. Rzeźba ma przypominać o Polakach, którym udało się je zdobyć. Pomnik jest zbudowany z bloków piaskowca, sprowadzonego ze Szwecji.

Centralny Ośrodek Sportu "Cetniewo" to ośrodek położony w pięknym parku nad samym morzem. Ośrodek Przygotowań Olimpijskich posiada wiele obiektów sportowych: stadion, boiska, korty, hale, rzutnie basen "Aquarius". Z powodu pandemii niedostępny dla wczasowiczów i turystów.

Kościół pw. Wniebowzięcia NMP, który swoją formą nawiązuje do tematyki marynistycznej. Obejrzeć w nim można wierną kopię Całunu Turyńskiego, relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki i św. Jana Pawła II. Latem odbywają się tu koncerty organowe.

Władysławowo, kościół pw. WNMP
(fot. Andrzej Powidzki)

Parki rozrywki: Lunapark Sowiński to gwarancja rozrywki dla osób w każdym wieku. W Ocean Park można obejrzeć makiety stworzeń w skali 1:1, a w Alfa Parku można skorzystać z ośmiu tras linowych o różnym stopniu trudności.